Spoken Word Poetry (Bisaya, Tagalog and English version)

Roxas

Dilim ang yumakap sa kalangitan.

Buwan at butuin ang tanging ilaw. 

Isang lugar sa Davao City ay palaging pinupuntahan tuwing gabi.

Dabawenyo, cebuano, boholano, mga dayuhan at iba pa. 

Iba't ibang tao ang makikita dito.

Tuwing gabi dito ang punta ng mga tao.

Dahil sa pagkaing itinitinda na kay sasarap talaga.

Damit, sapatos at iba pa ang makikita.

Mga bagay na itinitinda na hindi madiling masira pero hindi ka gagastos ng malaking pera.

At mga masahista at masahisto na nagsasabing "ma'am, sir massage po".

Nang minsan kami ay nagpunta sa lugar na ito.

Kung tawagin ay Roxas.

Ako'y nasiyahan sa mga taong nakapalibot sa lugar.

Mga taong namimili ng mga damit, tumitingin ng sapatos, masasayang kumakain at sa mga taong nagpapa-massage dahil masakit ang katawan.

Mga tindera o tindero na may tiwala sa mga costumer na kung ikaw ay kakain sa karenderya dapat ay tapat ka.

Dahil ikaw mismo ang tatanong nila kung ilang kanin at ulam ang iyong kinuha.

Kaya nakasalalay sa iyong kinain ang perang kinikita nila.

Ngunit isang gabi ang Roxas ay na balot ng kalungkutan.

Mga patay na katawang nakahandusay.

Mga dugo na nakakalat.

Mga gamit na nasira.

Mga taong nawalan ng hanapbuhay.

At ang mas masakit pa, nawalan ng mga mahal sa buhay

Mga inosenteng nadamay.

Dahil sa mga masasamang