19.yy Rusya
Soğuk bir kış günüydü.Günlerdir durmadan yağan kardan her şey buz kesilmişti. Hatta insanlar bile... Paskalya yaklaşıyordu. İlikleri donduran soğuğa rağmen çalışanlar malikânedeki işlerini aksatmadan yapıyorlardı. Nikolay Dimitri Boryenka,balkonda çalışanlarını seyrediyordu.
Sırtındaki ayı postundan yapılmış kaputuna iyice gömülmüştü. Kalpağının kenarında dışarıya sarkmış,kumral saçları soğuktan kızaran kulaklarını örtmeye yetmiyordu. Beyaz yeni soğuktan pembeleşmiş ve kızıla çalan seyrek sakalları ile tam bir uyum sağlamış. Nikolay Dimitri Boryenka Rus ordusunun gaddarlığı ve aşırı disiplini ile tanınan bir komutanıydı. Albay rütbesinde iken 93 Osmanlı harbinde aldığı yaradan sonra ordudan emekli olmuş ve Moskova'nın kuzey batısındaki Volochek'e yerleşmişti. Burada büyük bir çiftliği olan görkemli bir malikane de yasiyordu. Malikanesi,sabahın erken saatlerinde güneşin doğuşu ile bembeyaz bir şatoya,güneşin batışı ile de korkutucu,karanlık bir mabede benziyordu. Boryenka, bu malikanede mecburi emekliliğinin sıkıntısını yaşıyordu. Buradaki her şey onun gibi bir asker için bir kahır sebebiydi. Bu sivil hayata bir türlü alışamamıştı. Bu yeni hayatın hiçbir şeyi onu mutlu etmeye yetmiyordu. Onu avutan tek şey köpekleriydi. Vahşi bir o kadar da acımasız köpekleri...
