KELEBEK

Üşüdüm

Bugün çok üşüdüm ya. Soğuk havada soğuk çalışan klimalardan nefret ediyorum. Sanırım dünkü uykusuzluğumla üşümem de birleşince kendimi ayık tutmak pek kolay olmadı. Zaten eve gelir gelmez uyudum. Hayat zor gelmeye başladığında onu sağlam bir yere bırak derler. Ben de kendimi uykuya bırakıverdim yemek dahi yemeden.
O değil de bugün sevgili Rapçi Teyzoşumdan yemediğim hakaret kalmadı. Şişko, kısa, odun... Tabii ki önce dövdüm sonra tanımamazliktan gelme sonra özür ve yağ kısmını dinleme kısımlarinda çok eğlendim. Ama çok iyi arkadaşlarım var. Rapçi teyzoşum mesela çok komik bir insandir. Konuşur ve güldürür, susar yine güldürür, zıplaya zıplaya yürür yine güldürür. Her neyse...
180 ile tanıştık bugün. Közde biber hikayesini unutmam sanırım. Hocalarımdan gerçekten özlediğim o kadar çok insan olmuş ki. Bazılarının gidip boynuna atladım bugün.
Sınıfımla gayet güzel bir gün geçirdim diyebilirim. Ne kadar az tartışma o kadar huzur. Ne kadar huzur o kadar gülümseme. Artık hayat felsefem diyebiliriz. Zaten kin besleme gibi bir huyum da yok çok şükür. Kuala ve Öbt ve Himne ile aynı gruptaydık. Oturma şeklimiz beşli gruplardan oluşuyordu. Aslında kısmen ne kadar sıkılsam da onların hareketliliği ve kendi aralarinda konuşmaları arada çaktırmadan beni güldürüyordu. Gerçi oturma düzenim degişti. Acaba çok mu odun bir insanım diye düşünmeye başlayacağım sanırım. Bazen çok mu oduna kaçıyorum merak ediyorum. Bu arada bizim bir sınıf grubumuz vardı uzun bir süredir ben o grupta yoktum ve ben istemeden beni gruba aldıkları için şaşırmadım değil. Sanırım yavaş yavaş akıllanıyoruz. Her neyse benim yine uykum geldi. Unutmayın güzel uyku, güzel rüyalar.