♡=♥

BÖLÜM-4 YAŞASIN İTALYA

Merhaba yeni gün.Bugün İtalya sokaklarını arşınlayacaktım.Geldim geleli gezememiştim.Erkenden uyanıp duşumu aldım.Ayarladığım gezilecek yer listemi açık kahverengi büyük çantama koydum tabi cüzdanımı, olmazsa olmazım rujumu ve suyumuda ekledim.Salaş beyaz şifon elbisemi giydim ayaklarıma daha fazla ızdırap çektirmemek için gold sandaletimi tercih ettim.Yüzümü biraz pudra,rimel ve kırmızı rujumla canlandırdım saçlarım doğal bırakıp çantamla beraber otelden ayrıldım.
  İlk olarak Floransa'nın yolunu tuttum.
Daha kolay ve rahat olduğu için tren yolculuğunu tercih ettim.Her zaman ki gibi uyudum yol boyunca.Trenden indikten sonra buranın bana iyi geleceğinden emindim. Saklı cenneti bulmuş gibiydim.Burası tam benim hep olmak isteeiğim yerdi.Yeşillikler içinde,güneşin içimi ısıttığı,gökyüzünün doyumsuz mavisi ile tarih kokan bir cennet.Rönesans döneminin tarihiyle günümüze harikalık katmış. Eski Floransa - yeni Floransa olarak ikiye ayrılıyor burası.Eski Floransa'yı tercih ettim.Otobüsle Arno Nehri'ne kadar indim ardından minyatür şelaleyi andıran nehir büyük dalgaların etkisini azaltmak için yapılmış bir yapay nehir.Tarihi yerlere otobüsle girilmediğinden yaya olarak devam ettim.Açlık midemi huzursuzlandırmaya da başlamıştı.Hemen aç karnımı doyumak için bir sandiviç aldım.Ardından Floransa'nın en büyük Bazilikası olan Santa Croce Bazilikasına gittim.Aynı zamanda burası Floransa'nın en ihtişam sahibi yerlerindenmiş.Dışı ne kadar gösterişli olsada içi sadelikten yanaydı.Yukarı çıkarken çok yoruldum dik merdivenleri nefesimi kesti.Karşılaştığım manzara muazzamdı.Çan kulesi ve şehri rahatça görebiliyordum.Bu memlekette ki binalarda küçük heykel işlemelerin kullanması ilgimi çekti.Bol bol resim karelerine sığdırdım bu güzelliği.Oturacak bir yer ararken telefonum çaldı.Bilmediğim numaraları açmıyordum ama nedense çok ısrarcıydı.Merak edip açtım.
  -Ödeşme zamanı
Derken?
  -Kimsiniz?
  -Ne kadar ayıp,insan otel arkadaşını nasıl unutabilir ki hiç yakıştıramadım sana Dila.
  Susmak bilmeyen Kerim'i unutmak zor olmamıştı aslında.
  -Hey orada mısın?
  -Kusura bakma birden tanıyamadım.
  -Nerelerdesin?Seni göremedim ?
  -Floransa'dayım.
  -Biraz beklersen geliyorum.
  -Zahmet et...
Sözümü tamamlayamadan
  -Harika 20 dakikaya yanındayım.
Deyip kapattı.Başkasının düşüncesini önemsemez mi bu adam?
...
25 dakika bekledikten sonra meydanda adımın yankılandığını duydum.
  -ahh olamaz.
  -Ne yapalım? Ancak gelebildim
Sadece başımı salladım.Gelmesinden rahatsız olduğumu anlamasını istedim.Ama onda hiçbir değişiklik yoktu.
  -Hadi ama burda mı dikileceğiz yoksa ?