Habersizce başlamıştı her şey. Onu gördüğümde kalbimi durduramıyordum. Seviyor muydum? Bilmiyorum. Ama bana öyle bir büyü yapmıştı ki sanki gözlerine bakınca gülümsemeyi öğreniyordum. Aklımda, sürekli aklımda. Ona sahip olabilmeyi düşünmeden edemiyor.Acaba kokusunu içime çekebilecek miydim ? Ona sımsıkı sarılabilecek miydim ? Ben onun olabilecek miydim ? Tek başıma olduğum şu dünya da o da beni görücek miydi? Günler geçiyor. Ben hala ona uzaktan bakıyorum. Ben onun için sadece bir arkadaştan ibaret , bir dostan başka bir şey değilim. Geçmişime bakıyorum , hayatta küçücük kalbimle büyük bir işe kalkışıyorum. Yapabilicek miyim ? Kendimi gösterebilicek miyim ? Bilmiyorum. Öyle bir ses tonu var ki , böyle o saatlerce susmasın konuşsun yinede bıkmazsın. Öyle bir şarkı söyleyişi var ki... Dinledikçe böyle hani içinden bişey yok olur gibi kalbinden bişeyler söküp alıyorlarmış gibi. Aşk bu ya aşk. Bilmese de görmese de bu aşk. Sevmese de bu aşk. İşte bu aşk başladı ben öldüm. Düşüncelerim değişti. Bana imkansız gelenleri yapmaya başlamıştım. Yapmam dediklerim vardı ya tek tek yaptım. Sanki öldüm, tekrar doğdum. Onunla olursam çok mutlu olurum diye düşünürken , onunla nasıl olucağımı unuttum. Karşımdakinin beni seveceğini düşünmedim. Hep ben severim diye düşündüm. Ama öyle olmadı. Bir gün bir mesaj geldi.
-' ben sana farklı bişeyler hissediyorum.'
Diye.
Okudum. Gülümsedim. Hayatımda ilk defa mutluluktan ağladım. İlk defa içimde ki kelebekleri uçurmak istedim.
Beni seviyor. O da bana aşık.
Peki ya şimdi nasıl olucak?
Peki ya biz nasıl olucağız?
Peki ya bu olabilir mi ki ?
