Uykusuzluğa dayanamayan ben...
Birine öyle bir tutulmuşum ki , onunla gece gündüz konuşsam yinede bıkmam. Onunla ilgili bilmediğim o kadar çok şey vardı ki. Öğrenmek istiyordum. Ama sormaya utanıyordum. Bir gün konu açıldı ve konuştuk. 2 yıl önce babasını kaybetmiş. Daha 18 yaşında ama babası yoktu. Onun için aile sadece anneydi artık. Onunla ağladım. Onunla güldüm. Babasının yokluğunu hissettirmemeye çalıştım. Ama başarılı olamadım. Günler geçiyor ama o yine ağlıyor. Elinde bir fotoğraf aklında ise eski anıları. Pişmanlıkları, özlemleri, hataları, keşkeleri...
Acısı bununla değildi ki. Bir insanın başına gelebilicek bütün kötülükleri yaşamıştı. Bir de geldi bana aşık oldu. Hataları azmış gibi bu hayatta yine hatayı seçti.
Siz birini sürekli hayatınız da istediniz mi ?
Onunla uyumak onunla uyanmak onunla yemek yemek onun nefesini hissetmek ? İsteniz mi gerçekten ?
Çok garip değil mi beni dövsede öldürsede ben onu seviyorum.
Biliyorum oda beni çok seviyor. Gözlerine bakınca anlıyorum.
Hayatın onunla güzel olduğunu onun yanında anlıyorum.
