♥♥♥
Distansya
♥♥♥Camille's POV
Nakaupo ako ngayon sa swing.
Hindi ako nakatulog sa mga nangyari.
Buong magdamag kong iniisip ang nangyari kahapon.
Nagalit na din si Cameron, Bakit daw iniisip ko yung mga sinabi ni Ronald.
Hindi nya ako pinuntahan. Dinadaanan nya lang ako.
Nakakapagsisi. Di ko alam.
Nagi guilty ako.
Feeling ko, Kasalanan ko lahat.
Ako ang nagsimula nito.
Naiinis ako sa sarili ko.
Naging busy din si Reille, Hindi pa kami nagkikita after ng pageant.
Kung kailangan ko ng kausap, Tsaka pa nagka ganito.
*sighs*
And 4 days nalang, Babalik na kami ni Tita Aicelle sa Manila.
More problems will come my way.
"Entice, Can we talk?" Lumiwanag ang paligid ko, "Ano yun, Ronald?" Tumayo ako at humarap sa kanya. "Ronald ?" Ngumiti sya ng mapakla. Akala ko si Ronald, Si Cameron pala. "Si Ronald pala ang inaasahan mo!"
"Cameron, Hindi! Nasanay lang ako na sya ang tumatawag sa akin ng Entice. Camille ang tawag mo sa akin, Diba?"
"Pero HINDI IKAW SI CAMILLE! Ikaw si Marzia!"
Natahimik ako sa mga sinabi nya.
Tama sya...
Ako si Marzia, Hindi si Camille.
My tears begun to run through my cheeks, Umiiyak ulit ako sa harap nya.
But instead na, Patahanin nya ako. Naka yukom lang ang kamao nya.
That's why i left him.
Bullshit.
Ronald's POV
Natanaw ko si Entice, Umiiyak.
Naka sandal sya sa may pintuan, Umiiyak.
Gusto ko sya pakalmahin, Pero umiiwas na nga pala ako.
Si Cameron na nga pala dapat ang gumawa nun.
Wala na ako kay Entice ngayon.
That's why, I should distance myself now.
YOU ARE READING
REBOUND
RandomMinahal kita, Niloko mo lang ako. Sineryoso ko, Nilaro mo. Seryoso sa akin, Laro lang sayo. Pero anong magagawa ko? Kung 'yan ang gusto mo? Eto lang ako, Maghihintay sa'yo. Kahit may iba ka na, Mamahalin pa din kita. Mahal pa din kita, Kahit...