Prologue
Sabi nila, life is a matter of choices. Yung future daw natin ay result ng mga desisyong ginagawa natin.
You are what you choose to be daw pero, what if wala pala sa atin ang mga kapalaran natin?
Maybe…
Just maybe.
it’s just like following the map to find the treasure.
Yung tipong napili mo ito hindi dahil ito ang tama, kung hindi dahil ito ang nakatadhana.
Weird mang maituturing ang paniniwala sa destiny, but it was never wrong, right?
Hindi naman masamang maniwala sa mga bagay na hindi ka sigurado kung totoo, kasi sometimes, something exists as long as you believe in it.
Ikaw ba?
Naniniwala ka ba na nakatadhana na, kung ilang beses kang magmamahal?
Kung ilang beses kang masasaktan?
At kung sino ang taong hindi ka iiwan habang buhay?
Ang sarap isipin na lahat tayo ay magkakaroon ng Happy Ending noh?
Kaso, sa mga nangyayari ngayon, napapaisip ako if happy ending still exist.
In a world where marriage is just a game, makikita ko pa kaya si Prince Charming?
Sana makita ko pa siya, kasi siya na lang ang natatanging proof ko na destiny do exist.
What if nasa harap ko na pala yung hinahanap hanap ko?
Yun nga lang, bulag ako, pipi siya.
Or, what if makakakilala ako ng isang tao sa di sinasadyang pagkakataon?
Isang taong ayoko ng pakawalan?
Yung tipong makita ko lang siya, kumpleto na araw ko.
Yung taong magpapasaya sa akin.
Yung taong gusto kong palaging makasama.
Yung taong tanggap kung sino ako.
Yung taong di ako iiwan.
Yung taong mamahalin ako ng buong puso at nararamadaman ang bawat damdamin na itinatago
ko.
Yung taong mamahalin ko habang buhay.
Pag nahanap ko siya, isa lang ang tanong ko…
Is he my CHOICE or my DESTINY?
