"เดินไม่ดูทางรึ...งายย" พอฉันอุทานออกไปแบบนั้น โดยที่ไม่ได้มองหน้าคนข้างหน้า พอหันกลับไปก้อต้องตกใจ 😧 แม่งงสุดยอด ชนใครไม่ชน ชนคนที่พึ่งนินทาไป
"เฮ้ย !? เราขอโทษๆ " นั้นล่ะ นางมองแบบยิ้มๆแล้วนางก้อพูดขอโทษ นางที่ว่านั้นไม่ใช่ใครที่ไหน ก้อเบสท์ไง 😳 ไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้เจอแต่เช้า เรานี่ก้อโง่เหลือเกิน เดินไม่ดูตาม้าตาเรือ โหแม่งง.!
"ไม่เปนไรๆ เราเองที่ผิดอ่ะ เราเดินไม่ดูทางเอง😅"
แล้วเบสท์ก้อยิ้มแล้วก้อเดินจากไป โหยยดีงามมากอ้ะ เขิลลลล.><
"อิเอม หยุด หยุดมโน กูรู้ว่ามึงเขิน ไม่ต้องขนาดนั้นเว้ย ขึ้นห้อง ! จะออดแล้ว" แหมม นี้ก้อขัดกันจังเพื่อนเนี้ย
"เออๆ ก้อได้ว้ะ " ดูแตกต่างโดยสิ้นเชิงจากตอนพูดกับเบสท์ใช่มั้ยล่ะ ก้อแหงสิ 5555 มันคนละสถานะกัน แล้วแน่นอนเพราะต้องการอ่อยยไงล้ะ 5555
พักเที่ยง.
"เฮ้ยมึงกินไรดี?" พอพักเที่ยงฉันก้อหันไปถามเดอะแก๊งค์ วันนี้อยู่พร้อมน่าพร้อมตาดีมากก.
"กูออยากกินก๋วยเตี๋ยวว่ะ" อิงบอก
"กูก้ออยากกินก๋วยเตี๋ยว" ฟ้า.
"แล้วพวกมึงที่เหลือล่ะ?"
"แดกไรก้อได้แดกๆไปเถอะ กูหิวว!? " โอ้โหโอเครชัดมากก หลังจากนั้นพวกเราก้อไปซื้อก๋วยเตี๋ยวกัน พอซื้อเสร็จก้อมาปรุง นร.กลุ่มอื่นๆก้อทะยอยกันออกมาทานอาหารกลางวัน
"เห้ยย ?! มึงๆดู มาแล้วว ๆ ?" อิตอง
"ใครว้ะ? "
"นักกีฬาไงอิห่าาา นั่นๆ เบสท์มึงอ่ะ"
"ไหนๆๆๆ!! 😃"
"โห อิห่า ! พอเปนเรื่องผู้ชายนี้หันเร็วมากนะมึงอ่ะ"
"โหย ก้อกูตื่นเต้นอ่ะ ไปหาที่นั่งเหอะป่ะ!"
หลังจากนั้นเราก้อเดินไปหาที่นั่งกัน ทำไมไม่มีที่ว่างเลยว้ะ จะนั่งไหนดี เหลือแค่โต๊ะเดียวอ่ะแต่โต๊ะที่อยู่ข้างๆโต๊ะนั้นเบสท์นั่งอยู่ด้วยว่ะ เอาไงดี...😥😂
"อิเอม แม่งเหลือโต๊ะเดียวแล้วว่ะ จะนั่งไม่นั่ง?"
"เฮ้ยยมึงง?! แต่โต๊ะข้างๆมีเบสท์นะเว้ย"
BẠN ĐANG ĐỌC
นักบอลคนนี้ของฉันนะ!!
Viễn tưởngเอม นักเรียนม.2 โรงเรียนแห่งหนึ่ง เขาแอบชอบเพื่อนร่วมชั้นที่เป็นนักเรียนโครงการกีฬาฟุตบอล ชื่อ เบสท์ เธอแอบชอบเขาฝ่ายเดียวมาเป็นเวลา 1 ปีเต็ม ตั้งแต่ตอนอยู่ ม.1 เธอจะทำอย่างไรให้ความรักของเธอสมหวัง? แล้วเธอจะรู้ได้ยังไงว่าเบสท์คิดอะไรกับเธอรึป่าว...
