วันซวยที่แสนจะช๊อบชอบ. :P

54 2 0
                                    

2 สัปดาห์ผ่านไป .

ตอนนี้ก้อผ่านมา 2 อาทิตย์ละ เรื่องระหว่งฉันกับเบสท์ก้อไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นเลย อยากมากแค่เดินผ่าน มองหน้ากันแหละมั้ง เฮ้อ~ แล้วคราวนี้จะทำยังไงต่อไปดี ขอ How to แอบชอบยังไงให้ได้คบหน่อยได้ม้ายยย.

"เธอ! ระวัง!!?" เสียงใครบางคนเหมือนจะเรียกฉันให้ระวังอะไรซักอย่าง พอหันไปตามเสียงเท่านั้นแหละ

โป๊กก.!!

"โอ้ยยย เจ็บๆๆ  T_T  " ไม่น่าหันไปเลย ลูกบอลบ้านี้มาจากไหนเนี่ยย โดนเข้าที่หัวเต็มๆ ล้มไม่เปนท่าเลย  ทำไมซวยแต่เช้าเลยวะ T_T

"เป็นไรรึป่าว? เมื่อกี้เพื่อนมันเตะมาน่ะ เจ็บตรงไหนรึป่าว?" เบสท์เดินมายังจุดที่ฉันล้มอยู่ และก้อนั่งยองยอลงข้างๆ

"ไม่เป็นไร ๆ เราโอเคร แกไปซ้อมบอลต่อเถอะ"

"แต่เข่าเธอเลือดออกนะไม่เปนไรจิงหรอ?" ยังไม่หยุดถามอีกก้อบอกว่าไม่เปนไรไง ถ้าไม่เลิกถามเดี๋ยวจะอ่อยให้พาไปห้องพยาบาลเลย.-..-

"ไม่เปนไรจริงๆนะ เรายืนให้ดูเลยก้อได้". พอกำลังจะยืนเท่านั้นแหละ ลบไม่เปนท่าอีกครั้ง แผลมันตึงไปหมดเลยอ่ะ

"เธอ เราขอโทษทีนะ เราไม่ได้ตั้งใจเตะโดนเธอเลย แฮ่กๆ " ระหว่างที่พวกเรานั่งคุยกันอยู่ข้าง ก้อมีบุคคลที่เข้ามา ไม่ใช่ใครเลยจร้าา หัวหน้าห้องเรียนกีฬา ชื่อ คอม. นายนี้เองหรอที่เปนคนเตะมา. โห เตะเบามากเลยนะ หยั่งกับก้อนสำลีมาโดนตัว-_-

"ไม่ต้องขอโทษหรอก. เราไม่ได้เปนไรมาก." นี้กัดฟันพูดนะ น้ำตานี้แทบเล็ด ก้อมันเจ็บอ่ะ

"เออเบสท์ กูฝากมึงพาเค้าไปห้องพยาบาลหน่อย พอดีโค้ชเรียกตัวกูกะทันหันว่ะ." เดี๋ยวๆ นี้ไม่ได้ฟังที่พูดใช่มั้ย บอกว่าไม่เปนไรไง  จะให้ไปกับเบสท์เนี่ยนะ เขินนอ่ะะะ><

"ได้ๆ " ไอ้นี้ก้อไม่รู้จักปฏิเสธ •_•. พอตกลงกันเองเสร็จ?โดยที่ไม่ถามควรสมัครใจของฉัน? คอมก้อเดินจากไปไม่หันกลับมาเลย¥_¥.

นักบอลคนนี้ของฉันนะ!!  Where stories live. Discover now