เพื่อนหรือพ่อ?!

48 1 1
                                    

เช้าวันรุ่งขึ้น. ฉันมาโรงเรียนตามปกติ แต่มันไม่ปกติก้อตรงที่ ผู้หญิงในโรงเรียนมองฉันเป็นตาเดียว ก้อแหงล่ะสิ ฉันกลายเป็นยัยหน้าเป็ดแคระขี้อ่อย สำหรับพวกนางๆไปล้ะ  พอฉันเดินผ่านหน้าโรงอาหารแทบสตั้น -__-

"ใสจังนะ!" ผู้หญิงคนหนึ่งก้อพูดขึ้น.

"คิดว่าเค้าชอบเธอล่ะสิ เฮอะ! มั่นหน้า!" คนสองตามมา

ฉันเดินเงียบมาตลอดทาง ตั้งใจไว้แล้วว่าจะไม่ตอบโต้ต้องทำได้สิ อดทนไว้..

"ยัยหน้าเป็ดแคระ!!" หืมมนี้แค่พูดยังไม่พอใช่ป่ะ ! พวกนางเล่นสาดน้ำในแก้วใส่ด้วย แล้วที่สำคัญมันเป็นน้ำหวาน เหนียวสิทีนี้. -*-

"อุ้ย! ขอโทษนะคะพอดีมือลั่น5555" พูดเสร็จพวกนางก้อหัวเราะหน้าตาเฉย.

"ถ้าคิดว่าทำแบบนี้แล้วเบสท์จะชอบพวกเธอก้อทำเลย เอาที่สบายใจ! ถ้าฉันเปนเค้าฉันคงผิดหวังมากแน่ๆ ที่มีแฟนคลับน่าปลวก แล้วยังชอบยุ่งเรื่องของเค้าขนาดนี้ เฮอะ! นก! 😌😏" 

"หนอยยนังนี่! อย่ามาทำเป็นปากดีใส่พวกฉันนะ!" พวกนางก้อไม่ยอมเลิกลาซักทีน่าเบื่อ.-*-

"แกกล้าดียังไง ตบมันเลยมั้ย!"

"มาดิ้ !  ถ้าพวกแกตบฉันต่อย ถ้าไม่อยากเจ็บตัวเปล่าๆ ก้อเลิกยังกับฉันได้แล้ว ก่อนที่ฉันจะทนไม่ไหวมากกว่านี้" พูดจบฉันก้อเดินขึ้นห้องเอากระเป๋าไปเก็บ ตอนมีเรื่องกับพวกแฟนคลับนั้นเสร็จ.ก่อนที่จะขึ้นมาฉันเหลือบเข้าไปมองในโรงอาหาร พวกนักกีฬานั่งอยู่ในโรงอาหารแล้วมองมาทางฉันและแฟนคลับนักกีฬาที่กำลังมีเรื่องกันอยู่ ดูท่าเหมือนพวกนางจะอยากจะเข้ามาช่วย แต่ก้อคงจะรู้ว่ามายิ่งมาช่วยยิ่งเรื่องใหญ่.

"เอม มึงเปนไงมั่ง? ได้ข่าวว่าเจอพวกแฟนคลับเล่นงานเข้า " พอขึ้นห้องมาปุ๊บ เพื่อนคนหนึ่งในเดอะแก๊งซ์ก้อถามปั๊บ !

"เออ แม่งน่ารำคาญชิบ แต่กูไม่เป็นไรหรอก ระดับเอมิรินแล้วว"

นักบอลคนนี้ของฉันนะ!!  Onde histórias criam vida. Descubra agora