Asiekowe One Shoty!

Część Bez tytułu 11

 Jak to możliwe, że ona ze mną zerwała? Wpierw mnie pocałowała, wszystko było ok, a nagle powiedziała, że to wszystko to dla niej za dużo. Rozumiem, jej ojciec ma na sobie te głupie wiadro, które nie może zdjąć, a ona sama jest super wielką czarodziejką, czy coś takiego, no ale to nie fair! Ja nic nie zrobiłem! Chyba...

 - Nie powinieneś się nią przejmować. Ona jest głupia i brzydka – powiedziałem, próbując udobruchać sam siebie.

 Siedziałem właśnie na zielonej kanapie w Górze Sprawiedliwości, oglądałem jakieś tandetne romansidła i jadłem lody. I nie, ja wcale nie tęsknie za Zatanną!

 - CONNER!!! – krzyknąłem jak najgłośniej, ale wiedziałem, że i tak Superboy swoim supersłuchem mnie usłyszy.

 Nagle z prędkością światła (choć trochę mu do niej chyba jeszcze brakowało) tuż obok mnie przebiegł Conner. Wyglądał, jakby przebiegł maraton, choć jego zdziwiona i przestraszona mina na to nie wskazywała.

 - CO SIĘ STAŁO?! – zapytał, wymachując rękoma. Skrzywiłem się od jego krzyku.

 - Podaj... pilot... - Wskazałem na pilot od telewizora łyżeczką brudną od czekoladowych lodów. Ręka trzęsła mi się, jakbym miał tu zaraz paść.

 Superboy przez chwilę stał jak wryty i nie poruszał się przez kilka sekund, ale po chwili odwiesił się i zmarszczył lekko brwi, wpatrując się w lecącą właśnie telenowelę.

 - Czy ty oglądasz „Zmierzch"?

 - A czy ty nie jesteś za mały na oglądanie czegoś tak strasznego? – odpowiedziałem pytaniem na pytanie, próbując zachować spokój. – Masz dopiero z dwa latka.

 „Dwulatek" już miał coś powiedzieć, ale zagryzł wargę, powstrzymując się od zgryźliwej uwagi, westchnął tylko i już miał sobie iść, ale ja szybko go zatrzymałem.

 - CZEKAAAAAJ!

 Choć pilot leżał naprzeciw mnie i gdyby mi się tylko chciało, to mógłbym przełączyć kanał nawet bez wstawania, ale przecież musiałbym wtedy podnieść rękę.

 - Robin! – warknął Conner, przeszywając mnie wzrokiem. – Przestań się mazgaić! Gdzie jest Robin, który tryskał optymizmem? Gdzie ten Robin, którego nie dało się złamać za wszelką cenę?!

 - Na wakacjach – wybełkotałem, zakrywając twarz poduszką – razem z Zatanną odpoczywa sobie na plaży, a co?

 Superboy wywrócił oczyma, gdy usłyszał moją odpowiedź, a po chwili uklęknął przede mną tak, aby mógł ze mną rozmawiać twarzą w twarz.

 - Rob, powiedz mi, co właściwie się stało – powiedział, próbując zrobić cokolwiek, abym przestał ciągle siedzieć na kanapie, jedząc lody.

 - Byłem w Górze. Zatanna robiła coś w swoim pokoju, a ja do niej podszedłem i... i...

 - Ona z tobą zerwała? – podsumował, prychając. – I tylko dlatego się tak rozżalasz nad sobą?

 Pokiwałem głową i odwróciłem się plecami do Superboya.

 - Ale nie to jest najgorsze! Tylko to, że dzień potem dowiedziałem się, że Zatanna zaczęła umawiać się z Wallym, rozumiesz? Z W A L L Y M! – załamałem się.

 - Dziewczyny już takie są. Za tydzień jej przejdzie. Zatanna po prostu chce, abyś ty był o nią zazdrosny. Jeśli chcesz, żeby to się zmieniło, także musisz się z kimś umówić i najlepiej poprzytulać na jej oczach. Wtedy zobaczysz, ona do ciebie wróci – odparł Conner, jakby był jakimś wielkim kobiecym znawcą.