Homeless Heart : zm

prolog

Oturduğumuz kirli zeminin üstünde ki çaresiz ruhlarımızın sahip olduğu bedenler esen soğuk rüzgarla birlikte hafifçe titrerken, dudaklarımı aralayıp sessiz bir nefes alıp verdim.

Onun yanında olmak beni iyi hissettiriyordu ve ben onun sayesinde bu kirli çıkmaz sokağı bile sevmiştim.

Onun bana ihtiyacı olduğuna inanırken dahi o hep rüzgar gibiydi oysa.

Soğuk.

Ancak ben, çok kısa bir sürede onun sahip olduğu üzüntüyü yok etmek için çabalar hâle gelmiştim. Ve o  hep yanından uzaklaştırmayı seçerdi istemezdi beni.

Konuşmadan önce  siyah saçlarımı geriye doğru attım.

"Günün sonunda gidecek bir yerin olmadığı için değil de bir şeylerden kaçtığın için bu sokakta kalıyor gibisin." Beni duymuyormuş gibi gözlerini karşısında ki duvara sabitlemeye  devam etti. Her zaman olduğu gibi ben konuşacaktım ve o dinleyecekti. Çünkü biz böyleydik. O hep saklardı kendini, bense onun kilitlerini çözmeye çalışırdım, umutsuzca.

"Paran var ama sen her gece sokakta kalıyorsun Zayn."

Elimi onun soğuk elinin üstüne koydum. Beklediğimin aksine elini çekmemesi beni hafifçe gülümsetmişti.

"Bütün bunların arkasında bir neden olduğuna inanıyorum." diye fısıldadım ona. "Evsiz bir adamın dahi evi olduğuna inanıyorum." Gözlerimi dövmelerinin üzerinde gezdirdim. "Her dövmenin bir hikayesi olduğuna," çenesini tutup yüzünü kendime doğru çevirip gözlerimizi birleştirdim. "bu gözlerin çok fazla acıya tanık olduğuna inanıyorum."

Nefeslerimiz birbirine karışırken son kez dudaklarımı araladım. "Senin evsiz kalbinin, bir ev bulacağını biliyorum ve o kişi olmayı diliyorum."

Elini elimin üstünden hızlı bir şekilde çekip hızla ayağa kalktı.

"Vanessa." diye düz bir tonda adımı soluduğunda elalarının içinde kaybettiği aşkı arıyordum.

"Geldiğimde seni burada görmek istemiyorum." dedi.

Ve o giderken ben hep onun bana doladığı  iplerinden kurtulmak için çabalardım, başka çarem yokmuş gibi.

**

Yorum olmadığı zaman yeni bölüm için heves bulamayanlardanım lütfen yorumlar uçuşsun ♡♡