Gedichten

Kanker

De ziekte kanker is altijd al erg geweest.
Ik vond het vreselijk om te zien hoe mijn hartsvriendin achteruit ging aan kanker, en uiteindelijk stierf.
De ziekte kroop ook mijn huid binnen.
Ik heb niet gevochten.
Ik heb niet meer willen leven.
Vrijwillig.
Want wat is één miezerig leventje nou, als er een hele wereld vol met miljarden levens zijn?
Dat antwoord weet ik nu.
Nu, nu ik doodziek in mijn ziekenbed lig.
Mijn ouders huilend aan mijn bedrand.
Ik zal vandaag doodgaan.
Ik gil met mijn laatste kracht.
Daarna heb ik mijn hart niet meer horen kloppen.