p.o.v, Ster
En ik? Ik verloor mijn hart stukje bij beetje en kreeg het niet meer terug.
Dit was afschuwelijk. Vreselijk. Abnormaal. Wat moest ik hiermee? Ik ben nog maar 14 en hij is.. 6 jaar ouder dan mij. Maar toch. Ik vind het wel normaal. Je raakt er wel aan gewend.
Ik kan je niet zeggen op welke datum en tijdstip ik me bedacht dat ik verliefd was maar het is nog niet zo lang geleden. Kijk aan online verkering doet iedereen zoniet... oké. Maar stel je krijgt gevoelens voor de ander terwijl je elkaar nog niet eens heb gezien. Dan zit je in de puree. Tenminste zo omschrijf ik het. Ik ben tevreden met hem en dat zal ik ook nog lang blijven, hoop ik. Het is alleen jammer dat ik niet bij hem kan zijn en als hij het rot heeft dat ik hem geen knuffel kan geven. Hij moet het er online mee doen. Ik vraag me af hoe dat aan de andere kant gaat. Als ik zeg "="knufff" zal hij dan zijn kussen knuffelen of zijn moeder of is zijn tellie het slachtoffer? Als ik zeg knuff dan jah dan niks, ik knuffel niemand en of iets en ik laat het erbij. Want niemand kan de knuffel van mijn boefje vervangen. nothing.
Ik wordt nog altijd rood.. blijkbaar is dat "schattig" maar dat terzijde. maar schamen daar doe ik niet meer aan. Ik voel me weer levendig en dat heb ik aan em te danken. nee blozen zal ik nog altijd doen maar schamen is verleden tijd.
