Schat Bewaarders

hoofdstuk 5. raadsels

'Een wat?!' Ik wist wat een draken temmer was. Daar heb ik genoeg verhalen over gehoord, maar mijn vader?! Hij is juist degene die steeds vertelde dat ik ze niet moest geloven... ' Een drakentemmer'. 'Je weet wel mensen die wilde draken temmen en ze naar hun hand zetten'. 'J-ja ik weet wat een draken temmer is, maar ik snap gewoon niet waarom mijn vader dat was...' Ik krijg echt het gevoel alsof ik gek aan het worden ben! Het klopt allemaal niet, het voelt net alsof mijn hele leven een grote leugen was, alsof ik een ander leven had moeten hebben... En alweer alsof Arion mijn gedachten kon lezen sprak hij opnieuw: ' Ik weet dat het lastig te bevatten is wat ik je nu vertel, maar jou lot heeft je hier gebracht zodat ik het je kon vertellen.' Fijn nog een raadsel, welk lot?! 'Ik kan niet alles uitleggen, ik kan alleen nog zeggen dat je leven een andere wending gaat nemen nu je dit weet...' Ik verwachte dat hij nog wat ging zeggen, maar hij bleef stil en keek me aan met een vreemde blik alsof hij iets wist maar het me niet vertelde. Waar ik eigenlijk blij om was anders had ik waarschijnlijk nog een raadsel erbij gehad. Ik zuchtte door die gedachte en besefte dat Arion me nog steeds aankeek. 'Sorry ik snap het allemaal niet goed meer, het voelt net alsof mijn leven nu al een andere wending genomen heeft.' Arion begon weer te spreken en in zijn ogen leek het net of hij half lachte. 'Het is beter als je weer terug naar huis gaat en er zelf achter komt, ik kan je nu niet meer verder helpen, maar als je me ooit nodig hebt weet je waar ik ben'. Waarom krijg ik het idee dat ik hem inderdaad nog een keer nodig ga hebben... 'Dankjewel...' 'D-dan ga ik nu' Ik liep naar mijn zwaard en deed hem terug in mijn riem ook mijn tasje deed ik weer om mijn schouders. Achter me hoorde ik Arion weer in het midden van de grot gaan liggen. Ik keek hem nog 1 keer aan in zijn gouden ogen, die vriendelijk terug keken. 'Tot ziens' Hij fluisterde het bijna net of hij niet zeker wist of hij het moest zeggen. 'Tot ziens?...' Wauw dat klonk iets vragender dan ik wou...
Ik liep de grot weer uit en keek uit over de bossen waardoor ik heen gekomen was. Ik draaide me nog 1 keer om en zag weer dat gouden licht aan het einde van de grot, hetzelfde als toen ik hier naar binnen liep...

Nou ik leef nog hoor😂 Ik had het verhaal voor een tijd gestopt wegens gebrek aan inspiratie en ik kan ook niet beloven dat ik dat nu wel ga houden 😅 Ik krijg het ook steeds drukken met school enzo, maar ik probeer te blijven schrijven. Ik heb ook ideeën voor een nieuw boek, maar ik weet niet zeker of ik dat ga uitwerken. Als ik dat wel doe dan zal ik hem eerst helemaal uitschrijven voor ik hem ga publiceren zodat er niet hetzelfde mee gebeurt als met dit verhaal😅

Just leave a comment😚