Schat Bewaarders

Hoofdstuk 3. De steen

Vanaf dat moment kon ik me alles weer herinneren, althans vanaf het moment dat ik de grot inliep, waarom ik er heen gegaan was wist ik niet meer.
De draak blies kleine rookwolken uit en hief zijn hoofd weer omhoog. Hij... Hij deed niks?... Ik bleef versteend staan. Niet begrijpend waarom hij mij niet had verbrand of zo iets... De draak draaide zich om en begon rond te lopen in de grot kijkend naar alle schatten en goud. Het was net of hij iets zocht... Toen ik beter naar hem keek zag ik dat hij een grote snee op zijn borst had! Hoe kwam hij daaraan? Ik heb hem nooit geraakt met mijn zwaard en er was verder niemand anders. Alhoewel... Ik herinnerde me de geur van verbrande huid en besefte dat ik geen brandwond of zo iets had. Er moest dus iemand anders zijn geweest! Ik besloot dat ik de draak wou helpen, hij liet mij net tenslotte ook leven, en die keer eerder ook trouwens. Zou hij mij naar achteren hebben gebracht?... Ik liep naar de draak toe en ging voor zijn neus staan. Hij keek me vragend aan. 'Rustig maar'. 'Ik wil je helpen'. De draak keek naar zijn snee en begreep dus op één of andere manier wat ik bedoelde. Ik pakte het flesje Maryn water weer en haalde mijn cape los. Ik goot een deel van het flesje leeg op de cape en liep vervolgens rustig naar de draak. Zo'n beest is toch nog aardig groot eigenlijk, ik zelf was iets groter dan zijn voorpoot, niet dat ik zo groot ben maar toch. Zachtjes drukte ik de cape met het water tegen de wond. Ik wist dat het moest branden, maar de draak veroerde zich niet. Na een tijdje haalde ik de cape er weer af, het water was ondertussen opgelost en de wond was verdwenen. Ik voelde iets tegen me schouder en draaide me om. De draak keek me weer aan het het leek net of hij naar me lachte, niet met zijn mond maar door de manier waarop hij keek. Hij draaide zijn hoofd om en haalde iets uit zijn harnas. Het was een zilveren ketting met een glimmende blauw-witte steen erin, dezelfde als die in de gouden band om zijn poot zat. Hij kwam met zijn hoofd en de ketting in zijn bek naar me toe. Ik stak mijn handen uit en hij legde de ketting erin. Hij gebaarde met een klein knikje dat ik hem om moest doen. Toen ik hem om gedaan had gaf het kort een wit licht. Ook de steen om zijn poot gaf dit licht. Daarna hoorde ik een diepe maar vriendelijke stem.

Aloa, hier weer een nieuw hoofdstukje. Ik weet dat mijn hoofdstukken niet zo lang zijn, maar mja... Nou ja ik hoop dat jullie het een leuk hoofdstuk vonden en laat gerust een reactie achter😄💕

Ik ga proberen om elke week op zondag een nieuw hoofdstuk te plaatsen. 😉