Adopted By 5sos?!//DUTCH *on Hold*

5, het boek

POV Kira

na wat er allemaal was gebuurt waren de andere jongens heel verward geraakt dus haalde we hun even op bij het onderwerp.

'het gaat er dus om dat Ashton hier iets weet wat ik zou moeten weten, wat dus heel storend is want ja ik wil eigenlijk heel graag weten wat hij weet en ik ben nog steeds niet duidelijk dus Ash waarom leg jij het niet uit?' zei ik in een adem.

ashton grinnikte en begon te vertellen. 'zoals je net misschien hebt opgevangen ken ik de moeder van Kira. ze was mijn buurvrouw en een soort moeder voor mij, sinds dat ik geen moeder meer heb (A/N dit is niet echt no hate please?). zoals je misschien ook hebt opgevangen heeft haar moeder en de rest van haar familie een ongeluk gehad. verder kan ik niet veel meer vertellen dan dat Kira er wel is uitgekomen maar met geheugenverlies waardoor ze grote stukken van haar verleden voor het ongeluk en het ongeluk zelf niet meer kan herinneren.' legde hij lang uit.

'en nog voor een keer waarom kan je niet meer vertellen zoals wie is de est van haar familie of iets anders?' vroeg Liam.

'slimme vraag dat kan niet om dit...' hij stond op en pakte het fotolijstje met de foto van mijn moeder en maakte hem open. achter de foto zat een klein briefje.

hij vouwde het open en las het hardop voor. 'lieve Ashton, ik kan niet meer praten zoals je misschien hebt gemerkt tijdens je bezoeken maar ik kon voor jou, mijn stiefzoon, toch een klein briefje schrijven. ik weet dat ik het niet lang meer vol ga houden en misschien is dat ook wel beter, maar een ding heb ik wel meegekregen over mijn familie. Kira heeft amnesie door haar hersenschudding opgelopen. ze gaat naar een tehuis voor wezen. ik wil je 2 gunsten vragen. wil je voor haar 16de verjaardag er voor zorgen dat ze gelukkig is en als allerlaatste vertel haar niets. als ze er niet zelf achter komt dan...' daar stopte hij.

'dit gaf ze me net voordat ze overleed verder heeft ze niet kunnen schrijven.' zei hij zacht. een traan liep over zijn wang. mijn wangen waren net watervallen.

ik sloot mijn ogen. ik had al spijt van te voren voor wat ik zou gaan doen. ik stond op en zwaaide mijn armen om Ashton.

'ze had dit nooit voor j geschreven als ze niet zo veel van je hield.' fluisterde ik.

ik liet hem weer terug en liep naar boven om het boek te pakken. toen ik weer terug kwam waren de jongens weer helemaal vrolijk met elkaar bezich.

Ashtons ogen schoten naar het boek. 'het boekje!!' gilde hij blij. ik sloeg mijn oren dicht. ;ohh zeg mevrouw mag alle glazen kapot gillen, maar  als Ashton happy is doet  het pijn!!' Louis gooide gefrustreerd zijn handen omhoog.

door de gil zat er z'n vervelende piep in mijn oor die heel erg pijn deed. ik zakte door mijn knieën  en drukt mijn oren nog verder dicht. Ashton legde rustgevend zijn handen op mijn schouders. tranen stonden in mijn ogen. 'hee rustig maar ik was het vergeten. zie je jij bent niet de enige die dingen vergeet.' fluisterde hij grinnikend.

out of nowhere begon hij me te kietelen. als hij me zo goed kende zou hij wete dat ik tegen kietelen kan wat me deed lachen. 'ahh kan je nog steeds tegen kietelen?' zucht hij. 'ik wel maar jij..' ik duwde hem om en begon hem te kietelen. 'OEHH IK WIL OOK MEEDOEN!!' riep gilde Mickey zachter dan een normale gil wat mij deed smelten omdat het me een gevoel gaf dat hij om me gaf en ik kan je vertellen dat ik dat al lang niet had gehad.

uiteindelijk ware new met zijn alle aan het kietelen en stoeien tot we allemaal buiten adem waren.

toen we weer bijgekomen waren kwamen we weer terug bij ons onderwerp.

'dus Kier heb je al iets ervan gelezen.' ash pakte het boekje weer en sloeg het open op de bladzijde van het briefje. een klein glimlachje vormde zich op zijn gezicht. 'nou ik heb dat gelezen.' ik wees naar de bladzijde. 'en herinnerde je iets?' vroeg hij hopend. ik schudde mijn hoofd. 'ik herinnerde dat mijn moeder een pakje voor mij had van mijn vader en nog iemand anders waar ik de naam niet meer van weet en dat ik daar ontiegelijk blij mee was. toen zag ik ook mijn moeders gezicht en herinnerde ik me de foto in de hal.'

hij knikte. 'ken je het verhaal nog?' hij sloeg nog een bladzijde verder. ik schudde mijn hoofd weer.. ik pakte het boek en bekeek de inhoud. 'ik was van plan het te lezen.' fluisterde ik meer tegen mezelf dan tegen de rest.

'ohh ohh!! ik heb een fantastisch idee!' Harry zwaaide om de aandacht op hem te vestigen.

'oké het is misschien niet het meest fantastische idee ooit maar dan hebben we tenminste iets cools te doen z lang we in Australië.' hij haalde zijn schouders op en ik gniffelde.

'je herinnerde je dingen door andere dingen die je bekent voor kwamen toch? want als dat zo is kunnen we opzoek gaan naar meer van die dingen om jouw alles te laten herinneren?' stelde hij voor.

'wow wow wow!! hoor ik hergoed heeft Harry als in Harry Styles oftewel hazza voor het eerst in zijn hele leven een echt goed idee op het moment?!' Luke was helemaal het middelpunt en keek heel verbaasd naar Harry.

iedereen behalve Harry en ik begonnen heel overdreven blij te zijn. Harry facepalmde zichzelf. 'everytime.' mompelde hij. ik lachte.

na het domme gedoe van de jongens over Harry begonnen ze een filmmarathon en ik begon het boekje te lezen.

good evening all tho its not evening yet my little cupcakes!!!

ik zou het heel erg leek vinden als jullie dit hoofdstuk ook leuk vinden okal vind ik het zelf niet het leukste hoofdstuk. *derpface* niet alle hoofdstukken kunnen natuurlijk geniaal gecukecaked zijn. duimpje!!!

groetjes van mij.