Once a Woman

When it rains, It Pours!!!

When you get hurt, live your life... Don't dwell in pain, sa umpisa lang masakit, but eventually it will fade. Hindi man mabilis at least you know how to accept when it ends and start a new chapter of your life.
----------------------Author.

Reaco's POV:

So ayon nga andito pa din ako sa pool and I stop reminiscing, it hurts.. It really hurts, try mo! I just stay on the same position, my eyes are close and I start feeling the rain drops on my face...

Ok lang na malamig, ok lang na nababasa ako ay oo nga pala basa na talaga ako kasi asa pool na ako, nakakarelax pala ang ganitong position, i really love water kaya nga siguro Pisces ako, isa akong isda...

Huh?! Ang bilis naman mawala ng ulan, kung kailan naeenjoy ko na... Binuksan ko ang aking mga mata  and to my suprise...

I saw a young man staring at me, smiling... Wait wait mukang pamilyar ka. Ikaw nga..

"Hi miss!!" 😁 At talagang todo ang ngiti niya...

Agad kong binangon ang ulo ko at grabe talagang  hanggag dito, sa huling araw ko dto... Oww my days!

"Ikaw?! Anong ginagawa mo dito? Kung makalapit ka sa mukha ko..." Pagtataray ko

"Bakit, sayo ba ang resort na to? Kung sayo well I can leave... But it seems that it's not..." At tyaka sya bumaba sa pool..

"Hindi pero sa dinami dami ng resort dito, bakit dito pa??" Sagot ko sa kanya and ofcourse i have my distance!

"Alam mo para kang sinabugan ng langit at lupa, would you mind sharing your burdens?" Nagbait baitan pa ang mokong

"Bakit close ba tayo? Kung maka share of burdens ka jan, yung muka mo burden na gusto mo pati burden ko pasanin mo pa?" Pagtataray ko sa kanya, grabe naman kasi sya, i don't even know him and ito sya nggugulo sa moment ko

"How thankful she is.. is that how you thanks people offering their help? Well i can take it" :) ang kulit niya! Why he can't find someone, may piso ba ko dito?

"Hindi ako nghingi ng tulong mo, kung sa malong ko.. thank you... Thank you ha!" Grabe kung kailan sinusulit ko ang gabi!

"Well you're welcome! And by the way I'm just next to your villa,  same day tayong dumating dito, kaya wag mong iisipin na sinusundan kita... Alam ko  iniisip mo na yan." the heck?? really?? di ko sya napansin, di naman kasi kapansipansin...

"ikaw nagsabi niyan hindi ako... " di na ko nagsalita ng madami dahil gusto ko ng manahimik at magrelax... hoping na di na siya sumagot ulit.

"Yeah I know di mo ko napansin kasi ang nakakpansin lang sa akin yung mga taong kalevel ko yung mga taong...." woooohh nagddrama ba siya o ano? Did I offended him?

"Pasensya na, hindi sa hindi kita napansin, ang nasa isip ko lang kasi ay ma enjoy ang bakasyon ko.." pagpapakumbaba ko sa kanya...

"No need to say sorry, what I mean is ang mga ka level ko sa ganda at kagwapuhan, ala ka kasi sa level na yon kaya di mo talaga ako mapapansin..." woiii grabe ahh yabang nito! akala ko pa naman.. tssss sabi na wag papagoyo..

"Woooohhhh talaga naman! Ang level din ng kakapalan mo ehh eto oooo (sabay taas ng kamay ko) di ko ma reach, sayong sayo na ang pool!" tumayo na ako at bago pa masira ang araw ko..

"You'll never reach! haha good bye, adios, sayonara!"
ang yabang talaga niya!

So I walked away leaving him alone enjoying the pool!!! Kapal talga niya, ako eto ngayon naglakad papuntang dalampasigan, ang sarap ng hangin, syempre malamig pero it won't stop me to seize the moment. I seat here in the sea shore where the water and the waves can still touch my feet...

Nakakainis siya, sinira niya ang moment ko, sana masira din ang gabi niya bwisit siya... napabuntong hininga nalang ako, tumingin ako sa mga bituin ang dami, sa manila asa ka na makakita ka ng sky full of stars... napaisip ako bigla, bukas back in reality na ko, handa na ba ko? Kerry ko na ba na harapin ang mga bagay na naging dahilan kung bat ako nasaktan? Dapat kaya na dahil mawawalan ng kabuluhan ang paraisong ito kapag hindi...

Ito na huling gabi, ang gabi na ilalabas ko ang lahat na iiyak ko ang lahat!!! Tumayo ako tumingin sa paligid ko, it's just me, just me, the sea who's willing to catch all my pain and tears, at ang kalangitan na siya lang nakakakita sa akin.. at may makakita man sa akin siguradong di ako mkikilala dahil madilim at liwanag lang ng buwan ang meron ako.

Huminga ako ng malalim, at "MGA PANGET KAYO!!! MAGANDA AKO HAMAK SAYO!!!" Nangingilid na ang luha ko pero sige lang last na to "MAY ARAW DIN KAYO, MGA BABOY AT MANLOLOKO!" "Lord!!!! TAKE AWAY THE PAIN! THE MADNESS AND ANGER!" At naibulong ko nalang "teach me and help me to guard my heart and protect my heart from pain..."

Mukang nakikiramay ang panahon at langit sa akin... bumuhos ang ulan at kasaby nito ang pagbagsak ng mga luha sa mata ko... para akong ewan dito pero masarap sa pkiramdam somehow parang nabunutan ng tinik ang puso ko...

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~
Guys sorry di ako dirediretsong mag update patawarin nio po ako, may pinagdaanan lang sa life si feelingerang author...

Sana po magustuhan nio... hello po sa mga nagview  😊