Biz sonunda acı var diye, yalnızlığa gözyaşlarıyla misafir olacağız diye yada karanlığa bir daha ışık görmeye tahammülümüz olmayacak kadar batacağız diye değil,
Biz başında son diye sarıldığımızın bizi her defasında sırtımızdan vuran olacağını bildiğimiz için
Yokluğunda bile varlığını yaratarak sevmeye devam edeceğimizi bildiğimiz için
Bizi öldürdüğüne şahit olduğumuz halde katilimiz olduğunu unutarak sarılmak için
Yine kanlı ellerine koşacağımızı bildiğimiz için
Biz sevdiğimizi Herşeyiyle sevdiğimiz ama hiç sevilemediğimiz için
Korkuyoruz ‘Sevmekten’
