You've Been Waiting

Chapter 2

"Anak, gising na. Andito na tayo." Gising ng lolo ko. Agad akong nagkusot ng mata at tumayo. Nakaramdam ako ng panghihinayang. Kahit kelan talaga hindi mo maitatangi na nasasaktan ka ng sobra

"Mga anak ko.. Sana masaya kayo jan. Wag kayong magaalala alagang alaga namin ang prinsesa nyo. Sana mga anak lagi nyo kaming bantayan. Patawad anak dahil wala akong nagawa noon, ang naramdaman ko kase ay panic na matagal ko ng hindi nararamdamn. Hayaan mo gagawin namin ang lhat para lang mapalaki ng maganda, maayos at pala ngiting bata ang anak nyo.  Hindi kami nagsisi na nagkaroon ako ng apong katulad nya. Salamat anak.." Sagot ni lolo. First time nyang sabihin ng malakas yun. Dati sa loob looban nya lang sinabi. Umalis muna si lolo para daw magpahangin
.

"Hi Da! Hi Ma! Ang ganda ng araw no? Sana andito kayo sa paparating kong birthdY nextmonth. Ma, pa ganon ba talaga? Kailangan lahat ng sitwayson may masasaktan? At isa na ata ako sa laging nasasaktan. Ma ang hirap pala ng wala ka, wala akong masabihan ng problema ko. Hindi ko kayo mayakap ni papa. Minsan nga naiingit ako sa mga kaklase ko dahil support ung mga parents nila e. Pero alam ko dapat hindi ako mainggit alam nyo kung bakit? Dahil alam ko naman support nyo ko hanggang ngayon, kahit wala kayo ngayon ni papa tutuparin ko pa den ung pangako ko sayo ma promised. Ma pa miss na miss ko na kayo. Kelan ko kaya kayo makaksama? Matagal pa ba? Nasasabik na kase akong makita at mayakap kayo. Ung tipong sasabihing kong. Mahal na mahal ko kayo forever.  Nakakamiss ung forever bonding natin nuh? Pero kahit ganoon nararamdaman ko namang kayang gawin nila lola at lolo yon pero mas masarap sa feeling ung kayo ung kasama ko sa mga events on school, birthday, christmas, new year. Ang pinakamasaya ko sigurong gift ay ung mayakap at makita ko kayo. Mahal na mahal ko kayo forever ni papa. Ingat kayo. Lagi nyo kaming bantayan ha? Lab you ma pa. :)" agad kong pinunasan ung luha ko. Emo ba? Ganoon ko na siguro kamiss ung magulang ko. Nangungulila kasi e. Mahirap ung nangangalap ka ng pagmamahal sa magulang mo. Hayy.

Kaya yung may buong pamilya, be thankful dahil hindi lahat ng tao nabiyayan ng buong pamilya.

Magpasalamat kayo dahil kaya nila kayong samahan sa lahat ng occasion

Ngumiti na lang ako sa naiisip ko at agad na tumayo. Magpapahangin muna ko siguro.

Mama, papa pag natupad ko na ba ung ng pangarap ko magiging proud kayo saken?

Siguro nuh? Alam mo ma. Kahit sa isip ko lang sinasabi to alam ko naman n naririnig nyo tong sinasabi ko.

Sa tingin ko naman siguro very supportive parents kayo forever. Naalala ko dati nung kinder ako, ako ung first honor. Tuwang tuwa kayo noon. Gusto ko ulit makita un ganoon ngiti nyo. Sobrang mahal na mahal na mahal ko talaga kayo.

Sana ma. Mayakap ko kayo ng mahigpit na mahigpit. Mwuah. Paalam ma at papa.

Pagkatpos ko sabhin sa isip ko yon. Biglang humangin ng malakas eto ata ug padala ni papa at mama. Ang lamig ng simoy ng hangin agad ko itong dinama. Parang nayakapko na din sila. Salamat lord!

"Apo, kanina pa kita hinahanap saan kaba pumunta?" Tanong ni lolo

"Lolo jan lang po. May pupuntahan po ba  kayo?" Agad syang tumango.

"Oo apo, next month na yung foundation ng kompanya. Aasahan kita doon." Ayy oo nga pala. Excited na ko.

"Ahh opo. Makakaasa po kayo. Halika na lo maggagabi na!" Masaya kog sagot at sumakay sa kotse.

Habang nagmumuni ako biglang binuksan ni lolo ung cp nya at nagpatugtog ng Beautiful in white. Napangiti ako. Si lolo talaga hindi nya mklimutan ang kasal nila. Sabagay sino ba naman ang mkakalimot non.

(Play:beautiful ni white by shane filan if you have a song)

Pati rin sila mama at papa yan ang theme song. Hayy. Ako di kaya noh? Hehe. Kaso tutuparin ko ung pangarap ko muna. Wait.