Yakılmış küllerden miras bir deniz bu,
Her dalgası daha bir geliyor insanın üzerine.
İmkansızın içine düşmüş bizden bir iz bu,
Kimsesiz çığlıklardan, acıyan cümlelerden bir sis bu.
Kapalı gözler insanı ediyor ışığa hasret,
Benim ışığım bana hiç gelmeyecek.
O daha bir o'nun olmuş, hayret.
Bizi kimse biz kadar sevmeyecek.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karalamalarım
PoetryBenimki doğmamış bir çocuğa isim koymak, Olmayan bir gökyüzünde uçurtma uçurmak, Başlamayan bir aşkın, acısını yaşamak...
