Sana Bir Sır Vereceğim Aylin&Tilki

Gözlerimi açtığımda güneş daha doğmamıştı.Ama yine güneş doğucaktı.Yine yurttaki kızların hiçbiri benle konuşmıycaktı ve ben yine yalnız olucaktım.Bıktım bu yurttan.Herkesin arkamdan konuşmasından.Yapamıycam gidicem burdan.Hemen sessizce kalktım.Odadaki diğer kızların uyanmasını istemiyordum.Hemen bavuluma eşyalarımı koydum.Kitaplarımı ve diğer eşyalarımı da aldım.Tabi ailemin resmini de unutmamak lazım.Hepsini alıp çıktım sessizce.Ve sokakta yürümeye başladım.Yavaş yavaş güneş doğuyordu.Bir kafeye gidip oturdum ve düşünmeye başladım.Sonra biri geldi ve çantamı alıp kaçtı.Ah hayır olamaz!Hemen arkasından koşmaya başladım ama yetişemedim.Sonra bir çocuk diğerinin çantamı alan adamın peşinden koştu.Bi süre sonra artık umudu kesmiştim.Ve dönüp yürümeye başladım.Sonra omuzuma bir el dokunda arkamı öndüğümde.O çocuk vardı.Evet hatta elindede benim çantam.Güldüm o da güldü.
''Çok sağolun,ama nasıl yetiştiniz ona?''
''Hızlı koşarım...ben Tilki''
''Aylin''
Dedim ve el ele sıkıştık.Lanet Olsun eldivenlerimi takmamıştım.Çocuğa elektirik çarptı.
''AH!''
''Çok çok özür dilerim!''
Koşmaya başladım.Tilki'de arkamdan koşuyodu.Ama arkamı döndüğümde yoktu.Önüme baktığımda karşımda onu gördüm.Ve ister istemez bi çığlık attım.
''S-sende mi?''
''Gel benimle''
Dedi ve elimden tutacakken geri çektim.
''Sakın!Bana bi daha dokunma''
''Off yürü o zaman.''
Ve beni bi yere getirdi.Eski bi bina.
''Burası neresi?''
''Evim''
''Burda mı kalıyosun gerçekten''
''Kusura bakmayın hanımefendi sizinki kadar modern değil''
''Emin ol evim olsaydı bundan daha güzel olurdu''
''Kalıcak bi yerin yok mu?''
''....Neyse ya napıcaz burda?''
Beni teras katına çıkardı.Hala ne olduğunu anlamamıştım.
''Bak Aylin senin...özel güçlerin var mı?''
''.....Sanane??''
''Aylin...lütfen çok önemli bu''
''Neden soruyosun bunu bana?''
''Çünkü özel gücünün olduğunu biliyorum ve....benimde var.''
''Ne?''
''Görünmez olabiliyorum.''
Biraz geri çekildi.Bir anda yok oldu.Doğruymuş,gerçekten de görünmez oluyormuş.Kendini tekrar görünür yaptı.Yanıma yaklaştı.Aramızda çok az bi mesafe vardı nerdeyse.Heyecanlandığımda göçlerim kontrolden çıkıyordu.Yine aynısı olmuştu.Ve asılı lambanın ışığı açılıp kapanmaya başladı.Yüzümden elektrikler çıkıyordu.
''Tamam gücün elektrikmiş''deyip güldü bana.
''Gülme be''
''Senin işinde zor ha.İnsanlarla ne sevgili olursun ne de arkadaş.''
Bu kalbimi çok kırmıştı.Ağlaya ağlaya çıktım binadan.Tilki arkamdan bağırıyordu.Giderken arkamı döndüğümde bir adam ağzımı kapattı.Ve duvar sıkıştırdı.Çığlık atmaya çalışıyordum.O sırada Tilki gelip adama yumruk attı.
''Bi daha bu kıza dokunursan çok fena olur!''
Adam arkasına bakmadan kaçtı.
''İyi misin?''
Evet anlamında başımı salladım.Tekrar Tilki'nin kaldığı binaya girdik.
''Aylin...ailen nerde?''

İLK HİKAYEM :D GÜZEL OLMUŞ MU?