Yours Since 1997 (COMPLETED)

tres: the monster revealed itself

TRES:
The Monster Revealed Itself

clara &
mattias

darating ang panahong babalutin ng katahimikan ang mundo; walang ingay galing sa madakdak na sangkatauhan, ang gulo sa iyong isipan ay mananatili sa isang tabi na parang may kinakatakutan, tanging ang musikong likha ng hanging nagsasalpukan ang maririnig mo.

dito mo malalaman na katapusan na ng mundong binuo ninyong dalawa.

clara: tahimik ka na naman.

sa lahat ng katahimikang narinig ni clara ngayon siya pinaka natakot.

mattias: ayokong saktan ka.

alam ni mattias, kung bubuksan man niya ang bibig at sasabihin lahat ng nasa isip, masasaktan siya — at si clara.

malungkot ang sumalamin sa ngiting pinakita ng dalaga.

clara: ayos lang...

wala na namang sagot si mattias.

naghintay si clara. tumitig sa kawalan. sinubukang mag-isip ngunit natagpuan niyang nasa gitna rin ng kawalan ang utak niya; kasalukuyan itong walang laman.

wala siyang maramdaman.

mattias: tingin ko, mas makakabuti kung hindi tayo magpakasal.

nahigit ni clara ang sariling hininga.

hiniling niya 'to—ang katotohanan, ang nasa isipan ng kasintahan.

clara: bakit?

maliit ang boses niya. walang lakas.

tumigil na naman si mattias. sinusukat ang mga salitang lalabas.

mattias: naaalala mo noong una tayong nagkita?

tumango si clara.

mattias: gusto na kita bago pa no'n.

tumingin sa kalangitan si mattias, may maliit na ngiti sa kanyang labi.

mattias: lumapit ako sa inyo ni gustavo noon dahil... gusto kong unahan ka bago mo siya mahalin.

umiling-iling si clara.

mattias: sabi mo rin, hindi ba? mas kilala kita kaysa pagkakakilanlan mo sa iyong sarili. kaya alam ko, clara, kaya mong mahalin no'n si gustavo, dumating lamang ako.

clara: bakit mo iyan sinasabi?

biyak na ang boses ni clara, may namumuo ng harang sa kanyang lalamunan.

mattias: alam mo kung bakit hindi ako mapakali kapag magkalapit kayo? natatakot akong matuloy ang naudlot...

clara: bakit patuloy mong pinagdududahan ang nararamdaman ko?!

mattias: dahil mali!

napatitig si clara sa kanya. may gulat sa mga mata nitong unti-unti nang nababasa ng luha.

clara: anong mali?

mattias: ginulo ko ang tadhana mo, clara. hindi ka dapat sa akin.

umiling-iling si clara. wala siyang maintindihan sa sinasabi ng binata.

clara: ano bang sinasabi mo? magpakasal ako kay gustavo?

yumuko si mattias. iniwasan niyang ikuyom ang mga palad.

inaasahan na niya ang sakit kapag narinig na niya ang mga salitang ito kay clara, ngunit hindi pa pala siya handa.

pikit mata siyang sumagot sa tanong.