Multimedya Aren'in Bahçesi Pamirin oturduğu salıncak😉
Arabamı servisten aldıktan sonra eve sürmeye başladım inşallah o Pamirle karşılaşmam zaten bugün çok fazla yorulmuştum eve gidip direk uyumayı planlıyordum.
Evimin önüne arabamı park edip indim arabadan, hayır hayır olamaz yok cidden ben bu çocuktan şüphe etmeye başladım oturmuş evimin önünde çekirdek çitliyo yarabbim niye benim bahçem.Evimin önünde küçük bir bahçe içinde papatya, lale gibi çiçekler ekmiştim birde ufak bir salıncağım vardı bazen boş zamanlarımda çiçeklermi sular kahvemi alır sallanırdım salıncağımda bazende uyuya kalırdım burda ,ama şuan gördüğüm manzara aman allahım Pamir çiçeklerimden bir tane koparıp kulağının arkasına sıkıştırmış salıncakda çekirdek çitliyordu
"Yine mi sen ya oğlum senin benim evimle ne alıp veremediğin var "
"Biliyormusun bilmiyorum arengiçiğim benim bahçem yok, bende çekirdek çitlemeden duramam tam evden çekirdek almaya çıkacaktımki gözüm senin bahçene kaydı hemen gidip Remzi amcadan evet hemen tanıştım remzi, tonton, kel amcayla nerde kalmıştım heh çekirdek alıp senin bahçende çitlemeye geldim sonuç olarak burdayım ha bu arada bahçen baya güzel rengarenk iyi bakmışsın Arengiçiğim "
"Ya deliricem arengiçiğim ne be "
"Baktım bahçen rengarenk sende ; boşver "
"Ne diyceksen de ne boşver"
"Kızmada bahçen seni hiç yansıtmıyor sana abi diyesim geliyor arengiciğim he bu arada sana arengiciğim dememin sebebi adın aren bahçen renkli senin aren en...-"
"Tamam anladım sus başımı ağrıttın vallaha "
"Sana ıhlamur kaynatıyımmı arengiciğim"
"Ihlamur ne alaka ya "
"Eski Komşum Nazife teyze bana birşey olsa hemen bana ıhlamur getirirdı o yüzden şey ettim"
yarabbim sen bana sabır ver
"Yok istemez şey meyde etmeyi bırak da çık git bahçemden"
biraz sert konuşmuştum ama bu benim kişiliğimdi 10 yaşımdan beri insanlara güvenmemeyi çok iyi öğrenmiştim Pamir yüzüme baktı, gözlerinde garip bir his vardı ve ben tam olarak bu hissin ne olduğunu algılayamamıştım iç çekip
"Annem babam ben çok küçükken vefat etti uzun bir süre yurtta kaldım tabi 18 yaşımdan sonra atıldım yurttan hiç sevmezdim zaten çünkü onlarda beni hiç sevmezlerdi hep dayak yerdim yurt müdüresinden 18 yaşımda yurttan ayrılacağım sırada bi çocuk elinde bir parça kağıtla yanıma geldi kağıdı elime tutuşturup gitti kağıdı açıp okuduğumda 'Hep gülümse sana en çok yakışan şey bu ' yazıyordu tabi bu yazıyı kim yazdı diye merakdan çatlamıştım kağıdı getiren çocuğuda aradım zaten uzun bir süre ,tabi bulamadım yazıyı tekrar tekrar okudum ve içimden bi ses bana yazıyı önemseyip gülmemi söylüyordu bende öyle yaptım o gündür bu gün hep hayattan zevk almaya bakarım kısaca bardağın dolu tarafına bakarım ,yurttan ayrıldıktan sonra Bursadan İstanbul a yani buraya taşındım sonra Nazife teyzeyi buldum kiracısı oldum biraz zor oldu ama neyse kısa sürede çok iyi anlaştık ailem olmuştu artık benim 3 ay kadar sonra 2. Ailemi de kaybettim o da vefat edince bana gülmemi gülücüğümün hiç yüzümden eksik olmamasını söyleyerek bana son sözlerini söylemişti deli dolu olamamın hikayeside bunlardan ibaret aslında, kıymet bil anlattığım sayılı kişilerdensin" deyip göz kırpıp ayağa kalktı
"Neyse sonra görüşürüz arengiciğim" deyip benim bişey dememe izin vermeden çekip gitti
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAPŞON
Teen Fiction(Kesit) " Korkmalısın " dedi sesi sert ama naifti " Aşktan mı senden mi?" dedim cesurca " Ölümden" " Ölümden korkmayalı çok zaman oldu gölge" ona böyle hitap etmeyi seviyordum derin bir nefes çekerek içime devam ettim " Aşkta bir ölüm değilm...
