Hayatın zor olmadığını ben hiç acı çekmedim diyeniniz varmı? tahminen yalan atıp 'benim açımdan hiç zor değil 'diyeniniz olmuştur işte ben tam bu noktada 2 ucu boklu deyneğe rast gelmiştim hayatım hem zor hemde acı vericiydi...
Uzun zaman sonra ilk defa bir erkeğe bu kadar acıdığımı hissediyorum .Ne olursa olsun bütün insanlar iki yüzlüydü mutlu görünüp aslında acıdan kıvranan insanlar tam bir iki yüzlüydü sırf insanlar beni mutlu görsün acılarımla beni aşağılamasınlar diye insanlar hep acılarını içine atıyordu sonuçta bu hayatı biz seçmemiştik hep yanlışlarmı doğruları götürücekdi bir kerede doğrular yanlışları götürsün... Sadece bu hayatta babama güvenmiştim hata etmiştim canım yanmıştı ,ruhum incinmişti yaralarım kapanmaz, kabuk bağlamaz tekrar tekrar kanayan bi hale gelmişti belki ama alışmıştı ruhum. Özlemiştim kokusunu ,sert sesini, gördüğümde korkudan ölüp ölüp dirildiğim o adamı özlemiştim peki niye onu özlemiştim ki özleyecek hiçbir nedenim olmadığı halde niye özlemiştim onu galiba buz tutmuş ,hissizleşmiş kalbim 'artık dur sen bu değilsin bunları hak edecek birşey yapmadın' dediği içinmiydi 10 sene hissizce yaşayan ben neden yaralarıma merhem sürecektimki özlemiştim ama nefretim kadar ağır basmıyordu bu özlem ben ben değildim belki evet ama karanlık bana göreydi bende ona...
~•| " Karanlıkta gölgen bile seni yalnız bırakır " |•~
Sizi bırakmaması dileğiyle [HEB]
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAPŞON
Teen Fiction(Kesit) " Korkmalısın " dedi sesi sert ama naifti " Aşktan mı senden mi?" dedim cesurca " Ölümden" " Ölümden korkmayalı çok zaman oldu gölge" ona böyle hitap etmeyi seviyordum derin bir nefes çekerek içime devam ettim " Aşkta bir ölüm değilm...
