Why did you do this?

H.3

Ik staar naar mijn mobiel.. Moet ik hem wel bellen? Misschien is het niet slim, maar ik heb al op het groene hoorentje gedrukt. Ik breng mijn mobiel naar mijn oor en luister naar het de stem aan de andere kant van de lijn. 'Met Matthew.' Zegt een zware stem langzaam. Ik krijg er een beetje rilingen van, het is net een stem die een moordenaar zou gebruiken voor dat hij iemand zou vermoorden. Denk ik. De jongen aan de andere kant kucht even en ik herriner me weer dat ik moet praten.

'Ja, uhm, Matthew. Met Abi-Gail Watson. Ik ben een vriendin van Duke.' Ik hoor een meide stem aan de andere kant iets vragen maar voor dat ik me er op kan conceteren is de stem al weg. Ik heb dus geen idee wat er gezegt is. 'Ben zo terug babe.' Antwoord Matthew tegen de meide stem. 'Oké. Wat moet je?' Klinkt er dan weer dichter bij de hooren. 'Foto's van een raport.' Begin ik aarzelend. 'Een vriendin van mij heeft ongeveer twee weken geleden zelfmoordgepleegd. Ik ga uitzoeken hoe dat komt omdat die assholes van de politie dat niet willen doen.' Het is er uit, hij hangt nu op. Hij gaat nou helemaal niks meer doen. Slim Abby, heel slim.

'Abby, luister. Je hebt het over dat meisje, Diana toch?' Ik knik opgelucht, maar op het moment dat ik door heb dat hij dat niet ziet beantwoord ik het met een kleine ja. 'Ik wil je helpen, want ik snap hoe je je voelt. Maar op een voorwaarde.' Ik wacht geduldig tot hij klaar is met praten. 'Je moet ook iets voor mij doen.' Ik slik even, het hangt er vanaf wat ik moet doen voor ik in ga stemmen. 'Wat?' Ik hoor Matthew lachen. 'Ik zit hier met een klein probleempje. Een meisje hier, denkt dat ze mijn vriendin is.  Maar dat is ze niet en ze moet hier weg.'

Ik frons even en wacht dan op zijn idee. 'Je moet haar duidelijk maken dat ze weg moet.' Ik rol even met mijn ogen, even had ik gedacht dat er iets heel belangrijks zou komen. 'Ik geef haar even oké?' 'Ja, is goed.' Zeg ik met een zucht. Arm meisje, ze denkt notabenen ook nog dat ze een vriendje heeft.

'Ja. Wie is dit?' Een bekende stem klinkt er aan de andere kant van de telefoon. 'Rose?' 'Ja?' Klinkt er aarzelend. Shit. 'Wat moet je me vertellen Abby?' Kijk, uhm. Rose is een soort van kennis van mij. Mijn ouders zijn bevriend met haar ouders en ze zijn er van overtuigd dat wij ook vrienden zijn. Rose denkt dat zelf ook. Maar ik mag haar totaal niet, ze is echt een heel irritante bitch. Maar daar hebben we het nou niet over.

'O, Even over Matt hé. Ik weet niet wat je denkt dat hij is. Maar hij is mijn vriendje dus flikker op.'  Ik moet een lach onderdrukken als ik een verontwaardig geluid hoor. 'Jij bent zijn vriendin?'

'Ja, lijkt me nog al logisch als hij mijn vriendje is.. O, maar hij is nog al een player. Ik heb er mee leren leven. Maar hij breekt zo je hard.'' Doe ik er nog een schepje boven op. Rose hangt op en ik grinnik even. Nu nog maar hopen dat Matthew zijn belofte na komt. Ik laat me op mijn bed vallen en wacht tot hij terug belt.

'Abby?' Matthew heeft me terug gebelt en ik heb snel opgenomen. 'Ja?' 'Dat was geweldig.' Zegt Matthew nu met een klein gegrinnik er achteraan. 'Nu jij.' Zeg ik met een kleine grijs. 'Ja. Je krijgt de foto's binnen nu en twee dagen oké?' 'Is goed.' Met een klik hangt Matthew op. Ik kan wel gillen van blijdschap. Ik krijg Diana's raport! Ik kan veder met mijn onderzoek!

----

Heel kort ik weet het SORRY