Wilczy Las

Wilczy Las PROLOG

Cześć mam na imię Alice Morgan. Mam 17 lat. Moja mama ma na imię Laura, a tata miał na imię Erick, zmarł w wypadku samochodowym razem z bratem Chrisem. Jestem normalną nastolatką. Chodzę do 2 liceum. Mam bardzo buntowniczy charakter. Kilka razy nawet uciekłam z domu. Mieszkam w małym miasteczku, ale mi to nie przeszkadza. Do szkoły chodzę pieszo. Nie lubię jeżdzić samochodami i autobusami. Żyję w zgodzie z naturą. Nie mam zbyt wielu przyjaciół. Uważają mnie za badgirl, ale taka nie jestem. Wszyscy się mnie boją. Nie mam chłopaka. Moja jedyna przyjaciółka ma na imię Roxana. Na razie tyle wam o sobie powiem. Reszty dowiecie się wkrótce.

Jest godzina 6:30, a ten przeklęty budzik nie daje mi spać. Jest poniedziałek. Kolejny tydzień w tej cholernej budzie. Wstałam z łóżka i podeszłam do szafy. Nie wiem ile przy niej stałam. W końcu zdecydowałam się na biały T-shirt z napisem Justin is my follower i czarne rurki z dziurami. Do tego jeszcze białe super stary. Umyta i ubrana zeszłam do kuchni gdzie czekała na mnie mama.
- Cześć córcia, zjesz coś? - zapytała z uśmiechem.
- Nie, nie jestem głodna. - podeszłam i pocałowałam ją w policzek. - pa mamuś. - krzyknęłam w drzwiach.
- Pa myszko.
Jest godzina 7:00, a do szkoły mam na 7:30. Muszę się pospieszyć, bo spóźnię się na matmę, a na matematykę do pani Smith nikt nie chcę
się spóźnić - pomyślałam - Najkrótsza droga do szkoły prowadzi przez las. Wszyscy nazywali ten las LASEM SAMOBÓJCÓW, bo zabiła się tu kiedyś cała rodzina i nikt od tamtej pory nie chodzi przez ten las, nawet jeśli miałby spóźnić się na matmę do pani Smith. Podobno w nocy jedna z lalek barbie widziała wilka, ale nie takiego normalnego tylko takiego dużego. Prawdopodobnie chciała zwrócić na siebie uwagę. Prawie cała szkoła jej uwieżyła. Jedymi normalnymi osobami jestem ja i Roxi. Trochę dziwne jest to, że następnego dnia zaginęła i do tej pory jej nie odnaleziono. Ale wróćmy już do mnie. Za 5 minut zaczynała się lekcja, a ja byłam dopiero w połowie drogi. W tej chwili zobaczyłam piękny naszyjnik. Tylko dlaczego on świeci się na zielono - pytam się w myślach.

(MAGIA CZASU)

Lekcje minęły mi szybko. Pani Smith zapomniała wziąć kluczy z pokoju nauczycielskiego i czekaliśmy 5 minut. Ja w tym czasie zdążyłam jeszcze spisać prace domową od Roxi. Resztę lekcji spędziłam na gadaniu z moją przyjaciółką. Postanowiłam sprawdzić czy naszyjnik nadal świeci. Już wiem zrobię eksperyment. Położę go na ławce w parku i odejdę na kilka metrów. Tak też zrobiłam. Gdy odchodziłam naszyjnik świecił ale słabiej, a gdy odchodziłam dalej, naszyjnik zupełnie gasnął. Baaaardzo dziwne. Spojrzałam na zegarek. O k***a jest 22:48. Mama mnie zabije. Zaczęłam biec. Nawet nie zauważyłam kiedy na kogoś wpadłam.

- Przepraszam - tylko tyle zdążyłam z siebie wydusić, bo tak na prawdę jestem bardzo nieśmiała.
- Nic się nie stało - odpowiedział mi męski głos. Wtedy uniosłam lekko głowę do góry, żeby zobaczyć chłopaka. Był bardzo przystojny. Miał brązowe włosy. Ale największą uwagę zwróciłam na jego oczy. One świeciły na... czerwono. Chłopak spojrzał na mój naszyjnik (tak zdążyłam go założyć) on też świecił na czerwono. Zazwyczaj był to kolor zielony. - Skąd go masz? - zapytał zdziwiony chłopak.
- Znalazłam go w lesie. - powiedziałam zgodnie z prawdą nadal patrząc w świecące na czerwono oczy chłopaka.
- To nie możliwe - powiedział szeptem, tak żebym nie usłyszała, ale słyszałam każde jego słowo. - choć ze mną - powiedział i pociągnął mnie za rękę.
- Nawet nie wiem jak masz na imię
- Josh. A ty masz na imię Alice.

______________________

Przepraszamy, że tak długo nas nie było ale miałyśmy dużo testów i jeszcze masę nauki. Obiecujemy, że In the future pojawi się jak najszybciej, chociaż w planach mamy również książkę o wampirach, pt. Blood House. A tak BTW to ta książka jest pisana tylko przez Weronikę. Piszcie w komentarzach czy się podoba, bo inaczej nie będziemy kontynuować tej książki. Mamy nadzieje, że nie jest tak źle.
NIKOLA (JEST OK)

Papatki.♥♥♥