Chirsh Wan

19 Eylül 1889

Sabah uyandım. Tuvalete gidip elimi yüzümü yıkadım. Karnım çok gurulduyordu. Ben fakir bir ailenin çocuğuydum. Evimde pek bir taze yiyecekler bulunmuyordu.Eski ve küçük bir kasabada olduğum için toptancılar ayda yılda bir uğrardı. Dolabımı açtım bir kaç bayat ve küflü ekmek atıştırdım. Bunları yerken zehirlenme ihtimalim vardı tabikide ama başka şansım yoktu. Neyse geçen günlerde bir adam geldi bana annemden gelen bir mektıp getirdi. Mektupda "Ben senin annen değilim artık beni unut beni 1889 yılının başında bırakıp gittiğnde baban kalp krizinden öldü sen nasıl bir kızsın sana hakkımı helal etmiyorum" yazıyordu. Bu mektuvu aldığımda çok üzülmüştüm. Onları elbette bilerek terketmemiştim. Zorundaydım brnn çok üzgünüm anlatamayacağım. Annemin yolladığı mektupta sonra bende ona bir mektup yolladım ve "Anne ben sizi bilerek terk etmedim. Herşeyin bir çözümü vardır lütfen bu kadar sinirlenme bende sizi çok özlüyorum ama buraya geldiğimde beni dolandırdılar bende borçlarla eski püskü bir ev buldum lütfen bana kızgın olduğunu biliyorum. Ama lütfen ama lütfen şunu aklından çıkarma Seni ve şuan üniversite okuyon kardeşimi çok özlem. Neyse kağıt bitiyor iyi günler saygılarımla" bu mektup annemin buraya gelmesin Annem şuan London'da ve bir kocası var ama en önemlisi mutlular. Bende yarını bekliyordum. Çünkü toptancılar gelicek ve evime bit kaç sebze meyve alabilecektim. Yatağıma uzandım ve uyudum...