Chirsh Wan

22 Eylül 1889

Bütün gece uyuyamanıştım. Herhalde yeni evden dolayı. Burası rahattı ama her gün gidip imza atıyorudum. İfademi verdikten sonra bana Alex'i nasıl bulabilirim diye soruyordular. Ben bilmem diyip geçiştiriyordum. Ama anlıcaklar gibiydi. Bundan endişeleniyordum. Neyse fazla zaman geçmeden kardeşimi ziyarete gittim. Onu o kadar özlemiştim ki onu gördüğümde ağlıyordum gözlerim yaşlı. Okuğu üniversite çok güzeldi. Biraz etrafa bakındım. Ve sonra kız kardeşim HANDY gelmişti. Ona koşar adımlarla sarıldım. Arkadaşları "Hey Han kim bu köylü gariban."diye dalga geçiyorlardı. İnanabiliyormusunuz Handy bile beni tanımamıştı bi an o kadar ağladım ki dışım bir çöl kadar sessiz ama içim de fırtanalar kopuyordu. Kalbim "Bırak beni fırlamak istiyorum"dercesine çarpıyordu. Adrenalin patlaması yaşıyordum. O kadar heyecanlanmıştım ki üşüyordum. Neyse baba bu kadar heyecan yeterdi kardeşim arkamdan seslendi ama umarsamadım. Gittim uyudum