Esrarengiz Hayatım

Hoşçakal ev

Sabah kendimi çok berbat hissediyordum çünkü gece 3'de yatmıştım.

Odamdan çıktım ve mutfağa doğru ilerlerken bugünün okul günü olduğunu fark ettim.Gerçekten günüm gittikçe kötüleşiyordu...

Odama geri dönüp kot eteğimi üstüne beyaz tişörtümü giydim.Belimede bir kemer bağladım(multimedia'ya da fotosu var)

Çantamı aldım ve beyaz ayakkabılarımı giydim,yavaşça kapıyı açtım ve aklıma telefonum geldi.hemen odama son kez daha girip telefonumu şarjdan çıkardım...

Yatılı okul olduğu için önceden hazırladığım valizi aldım telefon şarjımı da çantama attım.Odama şöyle bir bakıp iç çektim onu 9 ay göremeyecektim çünkü haftasonları annem bana bakmak istemediği için kuzenimde kalacaktım...

Ablamın okulu yatılı değildi ve annem her sabah 6.00 da onunla beraber okula yürüyordu.Benim saat 8.30 da uyanmama rağmen benim yüzüme bile bakmıyor.

Anneme babama ve ablama hoşçakal diyemeden gidiyordum.Salon rafındaki aile fotoğrafını aldım ve valizime koydum.Fotoğrafta 5 yaşındaydım, annem beni kucağına almıştı ablam da benim ayağımı okşuyordu babam arkamızda bize sarılmıştı.Ah eski zamanlar...

Artık çok gecikmiştim kapıyı kapattım ve otobüs bekledim...
Belki de güzel bir gün olabilirdi.

Okulda

Okulun kapısı kocamandı içine girmek için sabırsızlanıyordum.
İçeriye girdiğimde herkes koşuyordu ve bağırıyordu.müdürün odasını bulmaya çalışırken çok güzel bir kız karşıma çıktı.......

Arkadaşlar bu bölüm adındanda belli olacağı gibi evden ayrılmakla ilgiliydi umarım beğenmişsinizdir.öpüldünüz😘😄