Esrarengiz Hayatım

Destiny'nin ailesi

1 hafta sonra

Bugün çok heyecanlıydım hemde çok! Neden mi? Çünkü bugün Destiny'nin ailesi bayan ve bay Sharp gelecekti. Sabahleyin daha Destiny kalkmadan kalkıp banyoya ilerledim. Hızlı ama detaylı bir duş alıp kurulandım. Ardından aynanın karşısına geçip giden saçıma fön çektim ve hafif bir makyah yaptım. Hiçde fena gözükmüyordum. Üstümdeki pijamaları çıkarttım ve üstünde Never Mind yazan, Destiny'nin bana verdiği kırmızı tişörtü giyip altıma da siyah kısa taytımı giyindim. Ardından odama geçip kitap okudum. Yaklaşık 1.30 saat sonra Destiny'de uyandı ve beni görünce "Kızım sen ne oldun? Normalde hiç böyle yapmazdın!"dedi bende buna karşılık kısa bir kahkaha çınlattım. O da hazırlandıktan sonra bir koşu çiçekçiye gidip bir buket çiçek aldık. Sonunda kapı çalınmıştı. Kalbim ağzımda atıyordu resmen. Destiny ile birlikte kapıyı açtık. En cici rolümü takınarak "Merhaba bay ve bayan sharp hışgeldiniz içeri gelin!"dedim Destiny onlara sarıldıktan sonra. Salona geçtiler ve onlara çiçek buketini verdim. Bayan Sharp çiçeklere bakıp gülümsedi. Ardından bana baktı ve "Sen ne iyi kızsın!"dedi.
...............................................................
Bütün günümüzü Bay ve Bayan Sharp ile sohbet ederek geçirdik. Hiç sıkıcı değildi tersine çok eğlencelilerdi. Onlarla oturup günlerce konuşabilirdim. Saat 22.45 olduğunda herkes odalarına çekildi. Aslında uykum vardı ama uyumak istemedim ve yarım kalan resmimi boyamaya devam ettim. Resmimi tamamlafığımda yatağa yattım ve uyumaya çalıştım ama uyuyamıyordum. Sağa döndüüm sola döndüüm ama uykuya dalamadım. Yastığımı dikleştirip yorganı belime kadar çektim ve kitap okumaya başladım. Saat sabaha karşı 2.30 olmuştu ama ben öyle hala uyuyamamıştım. Sessizce odamdan çikolata almak için çıktım. Mutfaktan sesler geliyordu. Kapıyı aralayıp baktım. Bayan Sharp telefonla konuşuyordu. Gizlice dinlemek çok ayıptır ama merakım saygımı yenmiştir ve dinledim.
Bayan Sharp "Hmm evet ben onunla ilgilenirim... Evet dosyalar tamam liste de yapıldı.... Tamam iyi geceler!" Dedi ve telefonu kapadı. Sanki yeni gelmiş gibi mutfağa girdim. Mutfağa girdiğim an Bayan Sharp yok oldu. Gerçek anlamda yok oldu. Çok korkmuştum ve onların odalarına gittim. Kapıyı azıcık araladım ve yatakta kimse yoktu. Hızlıca Destiny'nin odasına baktım. Oda boştu! Odama gittim ve yerde bir not gördüm. Notta "ELVEDA ALEXIS" yazıyordu ve altında da -destiny- yazıyordu. Korku ve acıyla karışık bir çığlık attım. Çıkışa doğru yöneldim ve kapıyı açtım fakat malikanenin dışı yaklaşık 200 metre duvarlarla kaplıydı. "BUNU BANA YAPMA" diye haykırdım kimsenin duymayacağını bilsemde. Polisi aramak için telefon bakındım ama hayır hiçbir iletişim aracı yoktu. Sonunda gerçek olamaz diye tuttuğum göz yaşlarım akmaya başladı. Yüksek duvarlara koştum koştum ve koştum. Sanki duvar yokmuş gibi koştum. Çarpmaktan korkmuyordum. Ve duvara iyice yaklaştığım an duvar kayboldu, ev kayboldu, çimenlik kayboldu, bulutlar kayboldu, güneş kayboldu. Bir boşluktaydım. Boşluk çok sıcaktı ve gri renkteydi. Boşlukta bağırdım ve sesim yankılandı. Artık kaçış yoktu. Nerede olduğumu bilmiyordum. Sessizce dizlerimin üstüne çöktüm ve ağladım....ağladım.....ağladım.................................. ölmüş müydüm?

Sizce Alexis'e neler oluyor? Yb gelmesi uzun sürebilir ÖPÜLDÜNÜZZ😘