Bir insana kalbini bin parçaya bölünmüş gibi hissettirmek nasıl bir duygu? Sanki çığlık çığlığa ağlamak isteyip,sadece susmak gibi. Boşlukta hissetmek gibi. Küçüğüz diye hislerimiz yok sanıyorlar hafız. Kalp kırıklığından daha çok acıtıyor bu. Sarılmak istediğimizde asla müsait olmazlar. Ama onların sarılmaya ihtiyacı olsa biz bir bakışta anlarız. Nerede adalet? Bir gün size kaybettiğimiz sevdiklerimi anlatacağım. Hem onları yad etmiş olurum.
İnsan hiç tanımadığı,sarılmadığı birinin ses tonunu, kokusunu özleyebilirmiş. İlk duyduğumda ben de şaşırdım. Sonra bu duyguyu yaşadığımı fark ettim. Ben hiç yaşamamış olmama rağmen iyi hissettiğim günleri özlüyorum. Bu neden bu kadar garip hissetmemi sağlıyor? Yoksa hissedemiyor muyum? Bilmiyorum. İnsanlar kalbimi kırdıklarında burkuluyorum. Biri beni umursamadığı zaman, beni dinlemediklerinde ve nasıl hissettiğimi sormadıklarında da aynı şey oluyor.
Bir 'çıt'sesi yükseliyor kalbimden.
Sizi seven insanlar olması dileğiyle.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bu Bir Gerçek
General FictionTek açıklamam var; İnsanı hayatta tutan şeyler, azot,oksijen, karbondioksit, besin ve su'dur. Bunlar fiziksel yaşamı destekler. Umut'lar ise ruhun yaşamını destekler..
