EŞKİYA DÜNYAYA HÜKÜMDAR OLMAZ

MERYEM TEHLİKEDE

Meryem,gizli numaradan gelen adrese gelmiştir.
İçinde tek olmanın verdiği ürperti vardır.İlk defa kendini bu kadar yalnız hissediyordur.
Sonra aklına Hızır gelir.Yiğit gelir.İlyas ve Alparslan gelir.Ailesinin her bir üyesi gözünün önünden geçerler.
Meryem:Yalnız değilim.Ailem var arkamda.Onlar için yapmak zorundayım.Bir tanesini daha kaybetmeye tahammülüm yok.
Derin bir nefes çeker içine,ciğerlerini havayla doldurup içeri girer.

HIZMER EV
Evdeki herkes Civcivinde öldüğünü öğrenmiştir.
Evde hakim olan yas havası daha da büyümüştür.Artık hem Ayşen için hem Civciv için ağlanıyordur.
İlyas,Alparslan ve Hızır  balkonda oturuyorlardır.
O koşuşturmada Hızırın aklına Meryemi sormak gelmemiştir.Odada dinlendiğini sanıyordur.Oturduğu yerden tesbihiyle oynuyordur.
Esra sessizce balkona gelir.
Esra:Abi özel birşey konuşmuyorsanız gelebilir miyim?
Hızır:Tabi kızım gel gel
Erkekler oturdukları yerde yavaşca toparlanirlar.
Esra balkona gelir.Elleri titriyordur.
İlyas:Esra ne bu halin?Birşey mi oldu?
Esra:Bilmiyorum.Bende onun için geldim.
-Hızır meraklı gözlerle Esraya bakıyordur-
Hızır:Dur Lütfiye sana bir su getirsin
İyi gözükmüyorsun
Esra:Yok kalsın abi
Alparslan:Esra bir sakinleş öyle anlatırsın.
Esra:Ben şey diyecektim.Meryem ablam?!
Hızır:Noldu kızım Meryem ablana?!Fenalaştı mı?
-Hızır alelacele masadan kalkar-
Esra:Hayır abi .Dur bekle.Bu adrese gitti sabah.Gidiş o gidiş.Sabahtan beri haber alamıyorum.
-Hızır Esranın elinden adresin yazılı olduğu kağıdı alır-
İlyas:Esra bu adres ne?Kim çağırdı yengemi?
Konuşsana
Alparslan:Amca bir sakin olun anlatsın Esra
-İlyas Esrayı kollarından tutmuş sarsıyordur-
Hızır:Birşey demedi mi kızım?
Esra:Demedi abi.Gitmem lazım dedi çıktı.
İlyas:Ya hamile kadın.O gitti sende arkasından mı baktın?
-Bu sırada Hızır ayaklanmıştır,sandalyenin arkasına astığı ceketini giyer-
Hızır:Yürü İlyas yürü çıkalım bir an önce
Hızır ve İlyas yanlarına Alparslanı da alıp verilen adrese gitmek için yola çıkarlar.

MERYEMİN ÇAĞRILDIĞI DEPO
Meryem çok ses çıkarmamaya dikkat ederek içeri girer.
Fark etmeden deponun tam ortasına gelmiştir.
Telefonu çalar,arayan gizli numaradır.
Meryem:Alo
X:Tam orada bekle.Geliyorum
Meryem telefonu kapatır.Tekrar çalar.
Arayan Hızırdır.Telefonu sessize alır ve kapatır.
Aradan 5dakika geçmiştir ki günlerdir arayan gizli numaranın sahibi Meryemin karşısındadır.
Meryem gizli numaranın sahibini görmesiyle şok olur
Meryem:Handan abla!?!
Handan:Merhaba
Meryem:Sen mi öldürdün Ayşeni,Civcivi?
Handan:Ha o mevzu.Evet
-Belinden silahını çıkarıp kendini işaret eder-
Meryem:Niye yaptın bunu bize?Sen onların ablalarıydın
Handan:Yanılıyorsun.Ben değil sendin onların ablaları
Meryem:Sebep bu muydu onları öldürmen için?Yusuf abim ölünce çektin gittin.Bizde bir aile olduk senin yokluğunu doldurmaya çalıştık.
Handan:Bunu benim oğluma annelik yaparak mı yaptın?Oğlumla benden daha yakınsın tüm bunlar yetmezmiş gibi Ceylanın hayatını çaldın.Ceylan Hızırla mutlu olabilirdi
Meryem:Hala aynı mevzu mu?Ya siz çekip gittiniz.Herkesi arkanızı dönüp gittiniz.Siz düşündünüz mü hiç?Naparlar biz olmadan nasıl ayakta dururlar diye?
Handan:Aynı şey değil
-Bu esnada Ceylanda depoda başka bir köşede ikisinin konuşmasını izliyordur-
Meryem:Aynı şey.Ben sadece onların yaralarını sardım,dermanları oldum.
Handan sinirlenmiştir.Silahın şarjörünü çeker,mermi yuvasına oturur.
Handan:Tamam bu kadar iyilik meleğini oynadığın.Artık yaralar sarıldı sana gerek yok.
-Ceylan herşeye rağmen ablasından böyle bir hamle beklemiyordur,oturduğu yerden kalkar.Meryemin ve Handanın olduğu yere gelir-
Meryem:Vurucak mısın beni şimdi?Beni aranızdaki bir engel olarak görüyorsun öyle mi?

Handan:Çok zekisin.Aynen öyle.Sen olmazsan biz eskisi gibi olacağız.
Meryem:Olamayacaksınız.Çünkü naparsan yap onlara geçmişi unutturmazsın.
-Handan daha da sinirlenir,silahı Meryeme doğrultur-
Ceylan:Abla dur yapma.
Meryem:Sen mi doldurdun Handan ablayı?Tüm olanların sorumlusu olarak beni tutarak mı rahatlattın vicdanını?
-Ceylana doğru dönmüştür yüzünü-
Handan:Hayır o bir şey yapmadı.
Ceylan:Abla bak Meryem hamile.Yapma bari doğmamış  bebeğe acı.
Handan:Kimseye acıyacak merhametim kalmadı benim.
Ceylan:Abla saçmalama.Yeter artık.Bırakta gitsin.Korkuyor ,bebeğe bir şey olucak
Handan:Kimse,buna sende dahil,burdan gitmiyor.
O esnada Hızır,İlyas ve Alparslanda gelmişlerdir depoya.
Sesin geldiği yöne doğru gelmektedirler.
Hızır:Ulan Meryem!Ne diye tek gelirsin bu allahın unuttuğu yere.
Alparslan:Yengem böyle bir yere ancak bizi korumak için gelir.
Nihayet sesin geldiği yere varmışlardır.
Hızır gördüğü tablo karşısında şoktadır.
Etrafı algılamaya çalışır.
Hızır:Handan abla Meryeme silah mı doğrultmuş?
Alparslan:Yenge!?!
Handan geriye döner,Alparslan karşısındadır.
Handan:Bak oğlum geldi ama seni sayıklıyor
Meryem:Kimse sana  onun annesinin benim olduğumu söylemiyor.O senden şevkat istedi,sevgi istedi.Sen ise çekip gitmeyi tercih ettin.Hemde kocanı kaybettiğin için oğluna sarılıp yaralarınızı beraber sarmak gibi bir seçeneğin varken.
Handan:Gitmek zorundaydım.
Meryem:Değildin.Türkiyede kalabilirdin.Başka bir şehire gider,unuttururdun kendini.Alparslan da bu mafyacılık batağına bulaşmazdı.
Biz herşeye rağmen senin arkanda olurduk ki hala arkandayız.Ama şuan yapmak istediklerinle seni bunca yıldır seven insanları ancak karşına alırsın.Yapma bunu bize
Handan:Seni sevmelerini hazmedemiyorum
Meryem:Beni seviyorlar çünkü ben onları koruyorum, yeri geliyor anneleri gibi yaralarını sarıyorum.Kısaca senin yapmaya cesaret edemediğin şeyleri ben yapıyorum.Sorunlardan kaçmıyorum.Eğer çözemezsekte kaçmayıp ailem dediğim insanların yanında duruyorum.Senin buna gücün var mı?Pek sanmıyorum.
Handan:Sus artık sus
Sinirlerine hakim olamaz hale gelmiştir.
Hızır:Onun kılına dokunursan burdan sağ çıkamazsın.Duydun mu beni?
İlyas:Handan...yenge.Yapma
Handan:Üzgünüm ama yapıcam.Yıllardır onun yerinde olmak istedim.Olamadım, daha fazla beklemeye gerek yok
-Silahı ateşler.Alanda aynı anda iki silah sesi duyulur-
Olaylar çok hızlı gerçekleşmiştir.Kimse olanlara inanamıyordur
Silahın ateşlenmesiyle Ceylan,Meryemin önüne atlamış ve Meryemin yerine vurulmuştur.
Alparslanda yıllarca görmediği öz annesinin,yıllardır ona annelik yapan Meryemi öldürmesini göze alamamış ve Handanı vurmuştur.
Herkes donakalmıştır.
Meryem sadece karnını tutuyor ve gözlerinden akan yaşlara engel olamıyordur.
İlyas,Ceylanın yanındadır.Ceylan ve Handan için ambulans aranmıştır.
Hızır,Meryemin yanına gelir ve sarılır.
Meryem:H-hızır!?
Hızır:Tamam güzelim ben burdayım.Sakin ol.
-Meryemin gözyaşlarını siliyordur-
Hızır:Sen iyi misin?
-Meryemi gözleriyle tarar.Yara almış mı diye-
Meryem:B-ben iyiyim.Ama onlar?-Ceylan ve Handanı işaret eder-Vuruldular.
-Hızır Meryemin koluna girer-
Meryem Hızırın kollarından kurtulur.Ceylanın yanına gelir.
İlyas:Yenge!Sen iyi misin?
Meryem:Ceylan yaşıyor mu?
İlyas:Şimdilik.Ama yarası ağır gözükmüyor.
O sırada Alparslanda gelir.
Meryem bu sefer ona yönelir.
Alparslan:Yenge iyi misin?
Meryem:İyiyim.
-İkisininde gözleri dolu doludur-Birbirlerine sarılırlar.Onlar sarılırken ambulans gelmiştir.
Meryem:Hadi sen annenle git
Alparslan:Artık benim annem sensin
Meryem:Hep öyle değil miydim zaten?
-Meryem gülümsemeye çalışır-
Meryem:Hadi sen git.Sana ihtiyacı var.
Annenin olmasada teyzenin.Artık ona iki can borcum var.
-Karnını gösterir-
Alparslan:Tamam.Ama gece eve uğrarım.Beni görmeden uyuma.
Meryem:Balkonda seni bekliyorum.
-Alparslanın omzuna dokunur,Alparslanda ambulansa biner-
Hızırda Meryemin yanına gelir.
Hızır:Hadi Meryem,bizde hastaneye gidelim.Sende bir muayene ol.
Meryem:Gerek yok.
Hızır:Meryem hadi.Israr ettirme
Meryem:Gerek yok Hızır.Eve gitmek istiyorum.Yiğitin yanına gitmek istiyorum.
-Hızır el mecbur Meryeme itaat eder-
Arabaya binerler evin yolunu tutarlar.
Evin önüne gelmişlerdir.İkiside bir süre arabadan inmez.
Hızır:Konuşmak ister misin?-Meryemin eline dokunur-
Meryem "hayır" anlamında başını sallar.
Meryem:Şimdi değil-arabadan iner eve yönelir-
Lütfiye mutfak camından onları izlediği için hemen kapıyı açmaya gider.
Lütfiye:Hosceldun ablajum.İyu misun?Cok merak ettuk senu gelmeyunce.
Hızırda gelir.Eve girerler.
Yiğitte salonda oynuyordur.
Meryem kimseyle konuşmadan ilk onun yanına gelir.Hızırda salondaki koltuğa oturur.
Yiğit, annesini görünce oyun oynamayı bırakır,annesinin yanına gelir.
Yiğit:Anne
Meryem:Kuzum.Uyumadın mı hala sen?
Yiğit "hayır" anlamında başını iki yana sallar.
Yiğit:Seni bekledim
Meryem:Tamam hadi gel senle balkona gidelim.Kucağımda uyuturum seni.İster misin?
-Yiğit gülümser-
Meryem:Lütfiye sen bize iki tane battaniye getir.Dışarısı serin
Lütfiye:Tabu ablajum.Hemen cetururum.
Meryemde Yiğiti kucağına alıp balkona geçerler.
Hayriye anne neler olup bittiğini merak etmiştir-Hızırın  yanına gelir-
Hayriye anne:Ha ne bu meryemun hali?neler oldi?
Hızır:Sorma ana.Kısaca şöyle anlatayım.Handan abla Meryemi vurmaya kalktı,Ceylanda Meryemin önüne atladı.Alparslanda anasını vurdu.
Hayriye anne:Ula öldiler mi?
Hızır:Bilmiyorum.İlyasla Alparslan hastaneye gittiler.Onları ara sor.Beni de rahat bırak.
Hayriye anne:Uy basumuza gelenler
-Hızır kalkar,balkona geçer-
Meryem,Yiğiti uyutmuştur.Battaniyelerle hem kendini hemde Yiğiti sarıp sarmalamıştır.
Hızır,Meryemi saçından öper,geçip yanındaki sandalyeye oturur.
Meryem:Bitti mi herşey?Civcivide öldürünce tehlike bitti mi şimdi?
Hızır birşey diyemez.Kelimelerin anlamsız olduğunun o da farkındadır.
Meryem:Artık yeter.Hep biz kaybetmek zorunda mıyız?Hep bizim sevdiklerimiz bizi bırakıp gitmek zorunda mı?
Hızır:Bizde elbet kazanırız bu savaşı Meryem?Sabret!
Meryem:Sen bu hayatı bir savaş zannetsende bu bir savaş değil Hızır.Baksana aynı safta olduğumuzu sandıklarımız bile tutup düşmanımız oluyor.Handan abla bugün beni öldürmeye kalktı,beni öldürmeye kalkan Ceylan ise bebeğimin ve benim hayatım kurtardı.Alparslan benim yüzümden annesini vurdu!Şu hale bak!Olmasını istediğim  tek şey bu bir savaş olmamalı.
Hızır:Biliyorum bu bir savaş değil ama benim hayatım bu Meryem.Bunu sende biliyorsun.
Meryem:Biliyorum ama artık bilmek istemiyorum.Çünkü yoruldum.Bu mafyacılık işlerinizden,sürekli ailemi korumak için tetikte olmaktan.Yoruldum!
Bir süre sessizlik olur.
Meryem:Benim sana birşey söylemem gerekiyor.
Hızır:Dinliyorum.
-Yüzünü Meryeme döner-
Meryem:Ben dün bir tehdit aldım.Bir adres attılar.Gelmezsen Ayşeni...
-Birşey diyemez gittikçe gözleri doluyordur-
Sonra bir kere daha yazdı.Sıra Civcivde diye.Seni aradım açmadın.Galeriye gelene kadar olan olmuştu.Mecbur gittim adrese.Eğer daha erken gitseydim,ilk aradığında gitseydim,belki bunlar gelmezdi başlarına.
-Ağlamaya başlamıştır-
Hızır,Meryeme yaklaşır,omzuna başını koyar.
Bir süre konuşmadan öylece otururlar.
Gecenin ilerleyen saatlerinde Alparslan gelir.
Meryem kapı kilidinin sesinden Alparslanın geldiğini anlar.
Meryem:Alparslan geldi!
Hızır:Ben Yiğiti de alıp kalkayım sizde rahat rahat konuşun.
Meryem:Gerek yok.Özel bir şey konuşmayacağınız zaten.Sende duy,bir de sana anlatmakla uğraşamam

Alparslan balkona gelir,sandalyeye oturur.
Alparslan:İyi geceler.
Hızır:Sanada yeğenim
Meryem:Teyzen nasıl?
Alparslan:İyi.Daha iyi olucak.Bu gece yanına ziyaretçi almıyorlar.
Meryem:A-annen?
Alparslan:Handan Özsoy öldü.Yarın dayım cenazesini alıp Amasyaya götürücek.Gerisi beni hiç ilgilendirmiyor.
Meryem:Alparslanım, o senin annen.Git cenazesine,görevini yerine getir.
Alparslan:Yenge!Yıllardır beni siz büyüttünüz.Okuttunuz hiçbir şeyimi eksik etmediniz.Bir gün kötü söz söylemediniz.Şimdi ben nasıl olur da size kötü söz söyleyen hatta daha ileri gidip öldürmek isteyen,ailemi dağıtmayan çalışan birine göz yumarım?Sen söyle.Yıllardır beni aramayan  sormayan,merak etmeyen bir kadın benim annem olamaz.Ayrıca sen demez misin,çocuğu doğurana da büyütene de ana demezler.Sevdiğinin canını taştan sakınana ana derler.Benim anam da babam da sizsiniz.
Hızır:Ulan vicdansız!Bu saatte edilecek laf mı bunlar?
-Herkesin gözleri dolmuştur-
Alparslan,Meryeme yaklaşır,elini öper-
Alparslan:Hadi yengem,Yiğitte uyumuş üşümesin yatağına yatırayım ben.Sende git dinlen,bu saate kadar ayaktaydın.Az şey atlatmadın.Biraz küçük prensesimizi de düşünmek lazım.
-Yiğiti Meryemin kucağından alır-
Meryemde ayağa kalkar.
Hızırda Alparslanın omzuna vurur.
Hızır:Boşuna senin adını Alp-ARSLAN koymadık.Aslansın sen aslan.
Herkes odalarının yolunu tutar.
Alparslan,Yiğiti yatağına yatırır ve üstünü örter.
Alparslan:Sen kötü günler yaşama,benim gibi annenle babanı kaybetme diye ben kendimi bile feda ederim.Sen başka olucaksın.Hayatını yaşayacaksın ve sevdiğin kimseyi kaybetmeyeceksin.Sana söz!
-Yiğiti alnından öper ve odadan çıkar-

BU  BÖLÜMLE İLGİLİ ELEŞTİRİ VE YORUMLARINIZI BEKLİYORUM✨
EĞER BÖLÜMÜ BEĞENDİYSENİZ LİKE ATMAYI VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN💚SEVGİYLE KALIN,YENİ BÖLÜMDE GÖRÜŞMEK ÜZERE 👋🏼🌹