Hayır..
Niye ama. Niye. İlk defa böyle şeyler hissediyodum birisine karşı. Ne olur kübra demeye başladı. Ki bu çocuğun neyin nesi olduğunu azda olsa biliyordum. En yakın arkadaşım zehrayla çıkmıştı. Bu sözlerinin karşısında kendimi tutamayıp başkasını sevdiğimi söyledim. Erdem çok büyük bi şokla baktı. Sanki olamazmış gibi. Tam geri dönüp sınıfa çıkacaktımki emre arkamdan gelip kolumdan tuttu. Ve geri çevirdi kendisine beni. İlk önce bi sarsıldım. Sonra kendimi toparlayıp bi sinirle kolumu elinden yukardan aşağı çırptım ve hızla sınıfa çıkıp kapıyı kapattım. Pencerenin kenarına geçtim. Sınıfta kimse yoktu ders beden eğitimiydi. Kapı açıldı. Geri kapanış sesini duymamla kafamı pencereden içeri sokup arkamı dönmemle. Beş santim arayla tam önümde erdem duruyordu. Şaşırmadım değil. Kulağıma yaklaşıp "o kim" dedi. Gözlerimi gözlerine yavaşça diktim. Tam ağzımı açtım. Sensin diyecektimkii. Sınıf kapısı açıldı. Giren emreydi. Erdemle beni o kadar yakın görmesi onu epey şaşırtmıştı. Ne olduğunu sordu. Ki biz sınıf kapısının açıldığının farkınında bile değildik. Erdemin kokusunu içime çekmiştim. Bi an etrafa baktım. Emre kapıda ne olduğuna bakıyo. Erdem karışım kadar yakınımda. Sınıfta 3 kişi dışında kimse yok. Çok sessiz. Erdemin kalp atışını bile hissedebiliyordum. Dışardan basketbol topunun yere saniye saniye sekme sesi. Kalp sesiyle aynı nerdeyse erdemin. Başım dönüyor. Gözüm kararmaya başladı. Kendimi yavaş yavaş toparladım. Hızlı adımlarlasınıftan çıktım.
