Sınıftan çıktım çıkmasına. Ama nereye gideceğimi bilmiyodum. Başım gerçekten çok dönüyodu. Dengede duramıyodum. Şimdi ne yapıcağım? Sağ dirseğimi koridorda duvara yasladım. Avcumun içiyle alnımı tuttum. Yere çömeldim. Dizlerimin üstünde oturuyodum. Ve birden kafamın sağ yanı duvara yaslandı. Gözüm karardı. Kendiliğinden kapanmıştı...
"kübra, kübra, kübra aç gözünü. Kübra!!"..
" kendine gel kübra! "..
" ne oldu. Ne olduda bayıldı bileniniz varmı"..
"kaçıncı sınıf?"
"ne oluyo orda"
Gözüm yavaş yavaş açıldı. Bulanıktı etraf. Başımın altında erdemin eli. Yere çömelmişti. Tutuyordu başımı. Çok kalabalık vardı. Bi anda ayrıldı herkes. "açılın hava alsın" diyorlardı. Ayağı kaldırdı erdem beni. Dengede duramıyordum. "Yürüyemiyorum erdem" dedim. Sol yanımdaydı. Sol kolumu alıp ensesine sardırdı. Beni yürütüyodu yavaş yavaş. Bi süre yürüdükten sonra bi kenara geçip oturduk. Ne olduğunu sordu. Bilmiyorum dedim. Bi anda başımın döndüğünü söyledim. Emre geliyordu. Erdem hemen ayağı kalktı ve uzak dur ondan,rahat bırak kızı artık demesi beni baya ettkiledi. Ne biliyim. Beni savunması. Benim tarafımı tutması. Bana her daim yardım etmesi. Elimi hiç bırakmaması. En güzelide durmadan seninleyim demesi. Hepsi ayrı bi şekilde brni bağlıyodu erdeme.
