İçimdeki "SİYAH"

3. Bölüm

Sabah olmuştu...

"Ah! Başım (hapşu)-" Gece kendi kendine konuşacakken sözünü kesen hapşuruğuna beddualar saydırırken konuşmasına devam etti. "Ah lanet olası hastalık!" Diyerek başını iki yana sallarken etrafa bakmak ancak aklına gelmişti. Buraya nasıl gelmişti?!

"Nihayet uyanabildiniz bayan... çok hızlı koşan okyanus gözlü küçük." Gurur içeriye girdiğinde elindeki çay bardakları ve dumanı hala üzerinde olan poğaçalar muhteşem gözükmüştü Gece' ye. Zaten ne zamandır yemek yemiyordu.

"Poğaça ve sıcak çay. Sever misin?" Gurur ağzına tıkıştırdığı bir parça poğaçayla konuşunca Gece gülümsemişti. Yanakları slime gibi olmuştu Gurur' un böyle yapınca.

"Sevmeyen ölsün!" Diyerek ufak bir şakayla karışık etrafa bakmaya devam etti Gece. "Ben buraya nasıl geldim? Levent nerde? Beni gördü mü? Serkan da var mıydı yanında? Ben ne zamandır uyuyorum?" Bu susmak bilmeyen kızın ağzını bantlamak istemişti Gurur. Ne konuşkan şeydi öyle!

"Sakin ol!" Diyerek onu uyardığında, kız aniden susmuştu. Anlamazca Gurur' a bakarken konuşmaya devam etti yine. "Tamam. O zaman şunları sorayım. Ben ne zamandır uyuyorum? Levent beni gördü mü? Ve sen kimsin?" O masmavi gözleri merakla ve kocaman açılmıştı Gece' nin. İsminin anlamına karşılık, gözleri karanlığı değil de özgürlüğü ifade ediyor gibiydi.

"Bende şöyle başlayayım o zaman. Sen iki gündür uyuyorsun. Levent kim bilmiyorum ama seni kimse görmedi. Ve bana gelirsek de..." Karşısındaki genç kızın derin bir 'Huh!' çektiğini görmüştü Gurur. "Ben Gurur." Bu dediğiyle karşısındaki kız ona çok normal bakmıştı. Ya da Gurur herkese aynı cevabı verdiğinde, yine herkesten aldığı tepki aynı olunca, genç kızın ismine verdiği tepki normal gelmişti.

"Normal bakıyorsun?" Gurur sormuştu bu soruyu.
"Nasıl bakmam gerekiyordu ki?"
"Bilmem. İsmime karşı değişik bir tepki bekliyordum yani."
Genç kız sırıtarak konuştu.

"Benim adım da Gece." İşte bu tepki Gurur' u şaşırtmıştı. Bugüne kadar kendi isminden başka değişik bir isim duymamıştı.

"Annem, ismimin değişik olmasını istemiş. Beni de gece 02:00 da doğurduğu için ismimi böyle koymuş." Diyerek gülümsedi. Yüzünde eskilere dair anılar canlanıyor gibiydi. Hüzünlü.?

"Benim de dedem istemiş ismimin 'Gurur' olmasını. Dedem milli bir yüzücüydü. Benim de onun gibi iyi bir yüzücü olmamı istemiş bir de. Hayatımı dedem yönetti diyebilirim yani."

"Hep dedenin emirleri altında mı yaşadın yani?!" Gece' nin bu şekilde konuşması Gurur' u güldürmüştü. "Aynen öyle." Gece gözlerini iri iri açarken yine, şok geçirmiş gibiydi.
"Helal olsun o zaman sana. Ben olsam.." derken durup düşünmüştü. Dayanırdı. O nelere dayanmadı ki?

"Neyse ya.. ben, teşekkür ederim sana. Evine getirmişsin beni. Leventten kurtardın ayrıca. Ve bir de, havuzdan tabi." Derken gülümsemişti Gece. O an aklında canlandıkça tekrar boğulacak gibi oluyordu. "Önemli değil. Ne demek? Senin kalacak bir yerin ya da.." Gece Gurur' u konuşturmamıştı.

"Bulmaya çalışacağım. Tekrar teşekkür ederim her şey için."

"Gece?!" Gurur arkasından seslenmişti genç kızın.

"Evet?"

" İstersen sana ev ayarlayabilirim?" Aslında Gece böyle bir şey söylemesi için dua ediyordu. Tek başına ve kız halinde nasıp ev bulabilirdi ki?

"Biliyor musun..? İçimi okuyorsun." Diyerek gülümsedi. Evet kimseye kolay kolay güvenmezdi bundan sonra ama, şuan onun da başka bir şansı yoktu.