Random dingen

short story

Het volgende verhaaltje is waargebeurd! De namen zijn wel veranderd.

Veerle is een normaal meisje van 14 jaar oud. Ze heeft lang bruin haar en grijs/blauwe ogen. Ze is aardig, lief, onzeker, stil en gevoelig. Ze heeft een vriendje genaamd Jeremy van 15 jaar oud. Hij is zelfverzekerd, druk, grappig en heeft pdd-nos. Dat is een soort autisme. Hij denkt daardoor niet na over de gevolgen en doet gewoon vanalles. Hij is ook geobsedeerd door vuur (je denkt nu vast al dat dat niet goed gaat komen zo ja dan heb je gelijk). Een jaar geleden had hij een aantal kleine brandjes gesticht. Niemand raakte gewond. Veerle wist dat want ze zitten bij elkaar op school. Hij basis zij mavo. Veerle was depresief omdat haar vader haar had bedrogen, haar opa en hond die ze al haar hele leven kende dood gingen. Niks ging meer goed. Haar cijfers daalde een klein beetje. Ze begon steeds meer te dagdromen in de les over hoe nutteloos ze is en hoe ze beter dood kon gaan. Ze is er open over tegen haar vrienden. Op 19 mei 2016 om 19:53 kreeg ze een bericht van Jeremy :
Ik weet dat het moeilijk voor je is maar je moet toch je eigen niet zoals een (rot) wijf zien. Ik moet eerlijk zeggen dat jij een leuk, aardig en een spontaan meisje bent. Miss zie jij dat niet zo maar geloof mij. Jij ben veel meer waard dan dat jij denkt. Ik weet dit zeg ik niet vaak maar geloof me nou jij bent veel meer waard dan dat jij je voordoet......
Veerle was sprakeloos van het bericht. Ze vond het lief en ging steeds meer om met Jeremy. Ze werd verliefd op hem en 2 weken na dat hij het bericht had gestuurd kregen ze verkering op 2 juni. 4 maanden lang ging het goed. Ze spraken vaak af en gingen een keer op date en FaceTimen bijna elke dag. Jeremy heeft ondertussen ook een taakstraf gekregen van 80 uur voor de brandjes. 's Avonds op dinsdag 11 oktober waren ze gezellig aan het FaceTimen als Jeremy opeens zegt dat hij de volgende dag niet op school is omdat hij naar de politie moet voor iets met zijn buren. Zo gezegt zo gedaan hij was de volgende dag niet op school. Ze vertelde het aa baar vriendinnen en vrienden die toevallig ook zijn vrienden waren. Zo ging de schooldag voorbij. Ze stuurde hem een berichtje. Geen antwoord. Bijna elk uur stuurde ze wel een bericht. Geen antwoord. De volgende ochtend vroeg Veerle's moeder haar of ze goed had geslapen. Ze zij ja. 'Heb je Jeremy nog gesproken?' Vroeg de moeder met een licht berzorgde stem dat ze het net hoorde. Veerle zei nee en wist dat er wat aan de hand was. 'Ik vertel je vanmiddag even wat.' Zei haar moeder en liep haar kamer uit. Veerle was verward en bezorgd. Ze wist nu dat er wat aan de hand was met Jeremy.
Die middag na school kreeg ze te horen dat hij opgepakt was. Ze huilde een uur lang op haar kamer. Ze wist niet wat ze ermee moest.  Ze weet nog niet zeker of hij het wel heeft gedaan. Hij zei van niet maar er zijn beelden dat hij het wel heeft gedaan. Het enigste wat ze kan doen is hem missen. Tijdens de lessen let ze minder op. Ze gaat altijd bij het raam zitten om naar buiten te kijken en na te denken. Ze kan alles heel moeilijk aan en de hulp van haar moeder en zus helpt niet. Ze begint zichzelf te snijden met en bot mesje van een oude slijper. De volgende ochtend vraagt ze aan zijn broertje die bij hun op school zit of hij het voor haar wil uitmaken ziet ze hem niet meer. Die avond word ze gebeld door een onbekent nummer. Ze had het gevoel dat hij het was. Ze neemt niet op en word telkens terug gebeld. Ze zoekt het nummer op. Het blijkt van een jeugdinrichting te zijn. Ze krijgt geen belletjes meer binnen nadat ze het heeft opgezocht omdat het al 22:00 uur is geweest. Ze gaat slapen en de volgende dag in de middag word ze weer gebeld door dat nummer. Haar hart klopt in haar keel. Ze neemt op. Een mannelijke stem vraagt of ze Jeremy wilt spreken. Ze zegt ja. Ze word doorgeschakeld. Dan hoort ze zijn stem en plots staat de tijd stil. Ze was opgelucht zijn stem te horen. Ze hoorde dat hij verdrietig was. Heel het gesprek lang. Ze vroeg of hij het wist. Hij zei ja. Het was nu officieel uit... (de gesprekken hou ik liever prive) Veerle was na het gesprek opgelucht en er was een last van haar schouders af. Het ging een klein beetje beter met haar. Maar ze dacht nog steeds elk uur aan hem. Veerle kwam een paar dagen later bij zijn ouders voor meer uitleg waarom hij het had gedaan en wat er verder zou gebeuren. Zijn vader vroeg of hij haar mocht bellen. Veerle zei 1 keer in per week. De volgende dag werd ze weer gebeld het was hem. Ze hoorde dit keer eerst een vrouwen stem en werd weer doorgeschakeld. In het begin klonk hij weer verdrietig maar hoe meer ze prate hoe blijer hij klonk tot ze weer afschijd moesten nemen. Ze ging weer door. 4 dagen later werd ze gebeld door weer een onbekent nummer. Ze heeft weer het gevoel dat hij het is. Ze neemt op. Tot haar verbazing hoord ze gelijk zijn stem. Hij zat met iets dwars en wou het haar vertellen. Zij had hetzelfde en begreep het. Ze zei dat ze allebij eroverheen moesten groeien en meer niet. Hij zal zich na dit telefoontje weer aan de 1x per week houden. Na een tijdje hingen ze weer op. Ze moesten weer verder. Veerle ging die avond schrijven. Ze wou alles van haar af proberen te schrijven. Het lukt maar ze heeft nog steeds verdriet. Haar hart is gebroken en niemand kan het meer heel maken. Ze probeerd ook alles uit te huilen. Nu? Nu zit Veerle op haar bed dit verhaal te schrijven. Ja ik ben Veerle en ja dit is mij overkomen. Mijn ex heet geen Jeremy... zijn echte naam ga ik niet zeggen. Mijn vriendinnen proberen me te helpen. Het lukt ze een klein beetje. Maar ik zit er heel erg mee. Niemand weet hoe leeg ik me voel! Niemand weet hoe erg ik mis om in zijn armen te liggen! om zijn zachte lippen tegen de mijne te voelen! Om zijn warmte! Hoe hij me rsutig kreeg als ik 100 dingen tegelijk dacht! Hoe erg ik zijn lach mis en zijn idioten grappen en gedrag! Hoe erg ik hem mis...

Misschien doe ik een keer verder hieraan maar nu nog niet want ik weet niet hoe het verder gaat lopen.