İMKANSIZ AŞK GERÇEK OLDU

YANIMA GEL

Sanırım kabul etmeliydim.Çünkü başka hiçbir kimseye soramazdım.Ve sonra kabul etmeye karar vererek kafamı tamam anlamında aşağı yukarı salladım. Karşıda BMW vadı.Sanırım onun arabasıydı.Kendisi şoför koltuğuna ben de onun yanına oturdum.O kadar hızlı gidiyodu ki sanırım korkmuştum.Saçma sapan yollardan geçiyorduk.Ağaçların aralarından ormanlık bir yola girdi.İçimden geçirmeden edemedim''şu an beni burda öldürse kimsenin ruhu duymazdı''içsesimin yanılmasını dileyerek kafamı arkaya yaslayıp dışarıyı seyrettim.İlerledikçe hava daha da soğuyordu.Sonunda araba ani fren yaparak durdu.''Geldik inebilirsin''dedi.Etrafıma baktığımda ev veya bir kulübe yoktu.''Evin burada olduğuna emin misin burada hiçbir şey yok da''dediğimde kapısını açmış yanma geliyordu.Nazikçe belime elini koyarak beni yönlerdirdi.Ağaçlarına arasından geçerek küçük ve sevimli bir dağ evine gelmiştik.Etrafında çok fazla ağaç vardı ve işin enteresan tarafı da köpek sesleri ve bizden başka kimse yoktu.''Sana teşekkür ederim beni getirdiğin için'' diyerek elimi uzattım.''Rica ederim eğer korkarsan veya birşeye ihtiyacın olursa haberim olsun gelebilirim''diyerek bana bir kağıt uzattı.Kağıda sanırım numarasını yazmıştı.Tekrar teşekkür ederek gitmesini seyrettim.Aslında korkmuştum ama ona bunu söyleyemezdim.Arkama bakamdan eve giderek kapının yanında duran saksının altından anahtarı aldım ve kapıyı açtım.Burada anahtarın olduğunu da annem ölmeden önce söylemişti.Annemle buraya daha önceden geldiğimzi hiç  hatıramıyorum.Ama burası annemden bana kalan tek yer olduğu için burayı satmayacaktım.Akşamın ayı ortaya çıkmaya başladığında haav biraz estiği için şömineyi yakarak televizyonun karşısın geçip kanalları turladım ama istediğim kanallar yoktu olanlar da zaten çekmiyordu.Diğer odalara bakmak için ayaklandığımda dışarıdan gelen uğultuyla sanırım korkmuştum.Zaten benim yanlız kalma fobim vardı.Sanırım tek çarem bugünkü çocuğu aramaktı.Belki beni hayvanlardan koruyabilirdi.Zaten bu ev çok güvensizdi.Bir ayı içeri girmek istese çok rahat girebilirdi.Daha fazla kendimi korkutmadan numarayo tuşladım.

-''Efendim Deniz ''diyerek açtı telefonu

-''Merhaba Meriç senden birşey istesem olur mu yaa''

-''Tabiiki arayabilirsin demiştim''dedi

-''Şey eğer müsaitsen yani işin yoksa buraya gelebilir misin yani burası oldukça karanlık ve sessiz  yani uzatmıyım en iyisi şeyy sanırım ben korkuyorum''dedim.

-''Tabii gelirim on dakikaya ordayım birşey istiyor musun ''diyince acıktığımı hissettim.

-''Sanırım bu evde hiçbir yiyecek yok gelirken alırsan sevnirim ama tabii sana yük olmayacaksa''tabii yük olmaz sanki kendi taşıyor.Altında kapı gibi arabası var.

-''yok hayır yük olmaz 10 dkya oradayım.Görşürüz''

-''Tamam peki o zaman bekliyorum ''diyerek telefonu kapattım.Bir  an önce gelmesi gerekiyordu.Çünkü oldukça korkuyordum.Kendimi battaniyeye sarmış bir elimde telefon flşı,bir elimde sopa oturuyordum.Arada çıtırtılar geliyordu  ve bu benim adrenalimi arttıyordu.Şuan biri karşıma çıksa otamatik olarak kafasına sopayı yiyebilir.Dışarıda aniden araba tekerleği sesiyle korku oranım daha da arttı.Ayağa kalkıp perdeyi azıcık açarak  tek gözümle rabadan çıkan iki insana baktım.Sanırım gelen beklediğim kişi değildi.Çünkü hem araba farklı hem de içinden çıkanlar farklı içimi bir korku aldı.Kapının arkasına geçip elimde sopa beklemeye başladım.Vee kapı hafif bir gıcırtıyla açıldı.Bir adam önce silahını içeri sokarak içeri girdi ve...

SİZCE KİM MERİÇ Mİ YOKSA BAŞKSI MI?YORUMLARINIZI BEKLİYORUM...DERECELENDİRMEYİ UNUTMAYIN...