Defne Di Ömer (Düzenleniyor)

|1.Bölüm|

|Düzenlendi.|
🍎

Allah der ki "Kimi benden çok seversen onu senden alırım"....Ve ekler: "Onsuz yaşayamam" deme,seni onsuz da yaşatırım.

Ve mevsim geçer,gölge veren ağaçların dalları kurur,sabır taşar,canından saydığın yar bile bir gün el olur,aklın şaşar.

Dostun düşmana dönüşür,düşman kalkar dost olur,öyle garip bir dünya.

Olmaz dediğin ne varsa hepsi olur......

"Düşmem" dersin düşersin,"Şaşmam" dersin şaşarsın.

En garibi de budur ya "Öldüm" der,yine de "yaşarsın.

Bir elinde kahve fincanı diğer elinde tableti ile hasır bir koltukta oturuyordu Defne. Tabletinde gördüğü şeye sevinmiş bir halde yanında resim çizen oğluna döndü.
"Rüzgarcığım, bu çanta nasıl? Bak üzerinde senin sevdiğin süper kahramandan da var."
Küçük çocuk, elindeki boya kalemini bırakıp annesine döndü. Annesinin gösterdiği çantaya baktı. Kafasını "olumsuz" anlamda salladı. Defne, başını sallayıp tableti kapattı. Oğluna dönüp oğlunun yaptığı resme baktı. Küçük oğlu resim yapma konusunda oldukça yetenekliydi.
"Biriciğim, yine çok güzel bir resim yapmışsın. Bu resime bir çerçeve alıp asalım mı?"
Biriciği, gülümseyip annesini onayladı. Son tekerleği de boyayıp kendisini izleyen annesine döndü.
"Reşmim bitti anneşim. Ne şaman çelçeve alılız?"
"İstersen bugün alabiliriz."
Rüzgar, heyecanlı bir şeklide elini çırpıp annesine sarıldı. Defne oğlunun bu heyecanlı haline gülümseyip oğluna sarıldı."Huzur"gibi kokuyordu oğlu. "O'nun gibi"diye düşündü Defne. Sonra bu düşüncesine kızıp, oğlundan ayrıldı. Oğluna gülümseyip konuştu.
"Hadi o zaman hazırlanalım."
Rüzgar "Oleyy!" diye bağırıp koşarak eve gitti. Defne de oğlunun bu haline gülüp eve doğru yürüdü.
🍎
"Anneşim, bu çelçeve çok güzel. Bundan olşun."
Defne, oğlunun gösterdiği turkuaz renkli çerçeveye bakıp gülümsedi.
"Peki biriciğim. Bu çerçevenin bu kağıttaki ölçüde bulunanı var mı?"
Defne, elindeki kağıdı görevliye uzattı. Görevli kağıda bakıp gülümsedi.
"Mevcut. Ben depodan getireyim."
Defne gülümseyip oğluyla beraber kasaya gitti. Çerçeve geldikten sonra ödemeyi yapıp mağazadan çıktılar. Alışveriş merkezinde yürürken birinin "Defne" diye bağırmasıyla durdular. Defne meraklı gözlerle etrafa bakınırken, onlara el sallayan Tuna'yı görünce gülümsedi. Rüzgar, Defne'nin elini bırakıp Tuna'ya doğru koştu.
"Patateş kafa!"
"Köfte dudak!"
Tuna, Rüzgar'ı kucağına alıp söylendi.
"Nerdesin köfte dudak ya? Özlettin kendini."
"Abaytma patateş kafa. Daha düyn görüştük."
Defne, gülerek onların yanına geldi. Tuna, Rüzgar'ı indirip Defne'ye sarıldı.
"Nasılsın bacım? "
"İyiyim gardaşım sen?"
Defne ile Tuna sarılmayı bırakıp yürümeye başladılar.
"Hiç iyi değilim Defo. Sevgili arkadaşın beni çıldırttı."
Defne Tuna'nın bu dediğine güldü.
"Ya bir insan dakikada bir aşerir mi? Bir de aşerdiği şeyler hep abidik gubidik olur mu? Önce avokado aşerdi, şimdi de mango. Sanki anasının evinde her gün avokado ile mango yiyordu."
Defne, Tuna'nın söylediklerine kahkaha attı. O sırada Rüzgar, ikisinin önüne geçip onlara heyecanlı bir şekilde bakmaya başladı.
" Anneşim hani bana çanta alacaktık ya. Ben iştediğim çantayı buydum. İşte olada."
Defne ve Tuna, Rüzgar'ın gösterdiği yere baktı. Üzerinde robotlar bulunan sarı bir çantaydı.
"Peki birtanem. Hadi gidip çantanın fiyatı bütçemize uyuyor mu bakalım."
"Defne siz gidin, ben de yandaki markete gidip mango alayım." Defne gülüp Tuna'yı onayladı. Rüzgar ve Defne mağazaya girip çantanın bulunduğu reyona gittiler. Defne çantayı alıp çantaya asılı kağıdı çevirdi. Fiyat bütçelerine uygundu.
"Annejim, çantanın fiyatı okul çantası için ayırdığımız bütçeye uyuyor mu?"
"Evet biriciğim. Hadi alalım."
Rüzgar, cebindeki cüzdandan çanta için ayırdıkları parayı çıkarıp annesine uzattı. Defne, parayı alıp ödemeyi yaptı. Arkasına döndüğü sırada Tuna'yı, elinde mangoyla endişeli bir şekilde, zıplarken gördü.
"Ne oldu Tuna?"
"Defne, Hazal doğuruyormuş!"
🍎
Yazarın Notu: Her şey için teşekkür ederim❤️