Benim Gerçek Ailem Bir Vampirmiş

Bölüm 9

o bodrumun derinine gidince anladım abimde benim gibi intikam duygusu kaplamış tüm vucudunu sadece intikam almayı düşünmüş ve böylelikle yenilmiş evet ben acımasızlara karışı çıktım bir çok kez aynı abimin yaptığı gibi oda başlarda yenilmemiş ama sonuncu darbede yenilmiş ve ailesinden uzak durmuş abimin yaptığını yapmıyacam intikam alacağım onları yok edeceğim günlüke bana söylediği şeyi yapacağım vampirlerin lideri olup acımasızların nefesini keseceğim beni durdurmaya çalışanları cezalandıracağım şimdi NİSANİN SAVAŞI BAŞLIYOR vampirlerin korkulur rüyası olacağım herşeyi sil baştan yazıp savaşacağım o sırada ailemin yukarda beni beklediklerini anladım hemen yukarı çıkıp onlarla konuşmaya başladım 

-ben odamda bir gizli oda var ve orda bir günlük buldum 

-gizli odamı 

-evet sanırım abim gizli odada plan yapıp acımasızlara saldırmış ama başaramamışben abimin planlarının tersini direkten değil yavaş yavaş bitereceğim onları 

-nisa bunu yapamazsın ölebilirsin abinin öldüğü gibi 

-eğer abimin yaptığı plana göre gitseydim sadece intikam deseydim ölürdüm niyetim tek intikam değil onları yok etmek 

-buda intikam sayılmazmı

-olabilir intikam olabilir onları öldürmiyeceğim lakin yaşadıkları için pişman olacaklar mert

-peki buna yaptığına pişman olmıyacakmısın herkezden ailenden ve sevdiğin şeylerden uzak kalacaksın onlara karşı geldin güçlendin ama onları yenemezsin abin bile yanmemişken

-olabilir ama onların sinir olduğu şey beni öldürememeleri onlar benden ne kaçmak nede yakalanmak istiyorlar son zamanda karşıma çıkmadılar bile benle savaşmak istemelerine rağmen çıkmıyorlar savaşmıyorlar beni bunca zaman öldürebilirlerdi yapmıyorlar kazanmama izin verdiler sebebi neeee

-bilmiyorum nisa ama sakin olmalısın öfkelendiğinde kontrolden çıkıyorsun ailene zarar verebilirsin sakin ol lütfen

-ben gidiyorum peşimden gelmeyi aklından bile geçirme inan ölmek istemezsin

bu sözü söyledikten sonra mertin yüzündeki ifade korkuya dönüştü onu korkutum sanırım ama onu korkutmak istemezdim uzun zaman ondan ayrı kalacaktım düşünmem gerek neden o yaralanınca o kadar sinirleniyorum ve o yanımdayken neden sakinleşiyorum anlamıyorum benim için ilk defa böyle hissediyorum nasıl his nasıl anlatıyım bilmiyorum ama aynı zaman korkuyorum onu kaybetmekten sakinleşebilmem için oluğu kadar evden uzak yere gittim öfkeden ne yaptığımı bilmiyordum sağa sola saldırıyordum önüme çıkan ne varsa ezip geçiyordum sonra ormanın çıkışına gelmiştim yüzüm vampir olduğumu belli ediyordu ve ormandan çıkmıştım insanlar sağa sola kaçıştı gözüme kestirdiğim bir vardı ellini kanatmış benden kaçarken ona doğru yürüdüm kaçmaya çalışırken yere düştü eğilip 

-yazık kaçamadı ben geldim 

kanını emmeye başladım bir insanın kanını içtim kendimi sakinleşmiş hissediyordum sonra arkama baktığımda pişman olmuştum koşarak eve gittim korkmuştum ben bir canavar dönüşüyorum insan kanını içtim kapıyı çaldım kapı açılır açılmaz odama çıktım korkudan tirtir titriyordum yanıma mert geldi 

-noldu 

-ben ben insan kanı içtim canavara dönüştüm ben insan öldürdüm 

-neeeee

-sinirliydim ne yaptığımı bilmiyordum ve karşıma o çıktı dayanamayıp kanını içtim 

- hmm tamam korkma birşey yok ben senin yanındayım 

korku o an uçup gitmişti ama pişmanlık olduğu gibi kalmıştı ne yapmıştım ben bir insan öldürdüm kendimden korkmaya başladım o günden sonra  ne yapacağım bilmiyorum ben değiştim farklıydım acımasızlarda çıkmıyor artık karşıma rahat değilim bu güne kadar neden çıkmıyorlar karşıma ne planlıyorlar nasıl çıkacaklar karşıma bilmiyorum umarım bu durumdayken çıkmasınlar çünkü artık savaşamam onlarla bir kaç gün odamdan çıkmadım annem mert abim kısaca ailem endişelenmeye başlamış olmalılarki kapıma gelip durumumu kontrol etiklerine göre mert ile birlikteyken mutlu oluyordum grubumu özlemeye başladım onları görmeye gitmeliyim yarın grubumun görmeye gitmeliyim neyse bugün sıkıcı geçti insanken yaptığım şeyleri yapmak istiyorum ama yapamam güneşe rahat çıkamam ama merti gördüğümde haycanlanıyordum sebebsizce gülüyordum buna aşk mı diyorlar sanırım onu önemsiyorum kalbim onun yanındayken huzurla doluyor ama aşka ayıracak vaktim yok çünkü biran önce abimi bulmalıyım yada lider olmalıyım nede olsa onun için seçilmişim abimin günlüğünde söylediği gibi ailemi benimsemem uzun sürdü şimdi tüm vampirleri benim liderliğimle mi artık ne yapacağımı bilmiyorum lider olursam herkeze mesafeli ve soğuk olmam gerekecek herkezden uzak durup acımasız olmam lazım yapabilirmiyim bilmem şimdi düşünmeyi bırakıp dışarda hareketlik var sanırım acımasızlar başladı ama ailemi karıştırmaları beni sinirlendirdi aşağa inmeliyim 

-ah nisa bir an evde gerçekten yoksun sanıp biricik mertini öldürüyordum 

-off yinemi sen ve o işe yaramaz arkadaşların 

-hey nisa kim sana dışarı cık dedi 

-çeneni kapat sen sende onlara hep rehin oluyorsun ne istiyorsun 

-senin ölmeni 

-öldür o zaman engelleyen yok ama yapamıyorsun 

-bittin busefer 

-eminim bitmişimdir 

-ne duruyorsunuz saldırın 

-ne kendin saldıramıyormusun ama bu adil değil ben tekim sen fazla kişiyle bana saldırıyorsun 

-ahhhh 

-beni öldüremediğinden deliriyorsun değilmi 

-evet deli oluyorum abine yaptıklarımın aynısın sana yaptım ama hiç bir şey olmadı 

-beni öldüremiyorsun çünkü ben abim değilim sana yenik düşmem ve benden ölümüne korkuyorsun çünkü 

-çünkü ne 

-orasın sana söylemiyeceğim 

acımasızları birkez daha yenip burdan uzaklaştılar ona söylediğim sözden sonra korkusun dahada çok gösterdi onun korkusu beni dahada güçlendirdi korkusu resmen gözlerinden okuyabiliyordum artık durmam imkansız ben hem intikam hem lider olacaktım bundan sonra nisanın hükmü başlıyacak

GÜLE GÜLE ARKADAŞLAR