My Lucky Star

Final -> Alıntı

Sözler dilime dolanırken gözlerim dolmuş, görüşümü kapatacak hale geldi. Dans hareketlerini zar zor devam ettirebilirken ayak uydurmak eziyetti. Böyle gidemezdi, biliyordum. Benim sözlerim geldiğimde önce birkaç kelime döküldü ağzımdan. Tamamen refleks olarak ezberlerlediğim birkaç cümleydi bunlar. Daha iyisini yapamıyorduk. Karşımda, ışığa dair hiçbir şey yokken olmuyordu. Bu karanlık nefretin habercisiydi. Geceden daha korkutucu bu ortam affedilmediğimin itirafçısıydı. Ve bu noktada ben sadece istenmeyen tekil şahıstım.

Hareketlerim yavaşlarken başımı çevirip Seulgi'ye baktım. Kaçamak bakışları üzerimdeydi. Hafifçe kaşlarını kaldırdı. Ne olduğunu soruyordu.

"Y-Yapamayacağım..."

Gözleri büyürken fısıldadığımı duyan diğer üyelerde bana çevirmişti başlarını.

"Yapamayacağım."

Daha güçlü çıkan sesim ile tamamen bıraktım dans etmeyi. Bu noktadan geri dönüş yoktu. Büyük bir uğultu yükselirken grup üyelerimde dans etmeyi bırakmıştı. Ve ardından müziğin çınlayan sesi yavaşça kulaklardan silindi. Menajerimizin fısıltıya karışmış bağırışını duydum. Bizi çağırıyordu sahnenin hemen arkasından. Kızlar, şaşkın bakışlarla bir adım ilerlediler ona doğru. Bir kol dolandı belime. Yeri. Beni buradan çıkartmak istiyordu. Önce kulaklığı çektim kulağımdan. Ardından yüzüme sabitlenmiş mikrofana uzandı titreyen parmaklarım.

"Yapamayacağım. Böyle devam edemeyeceğim.Bunu çıkardığım an Irene olmaktan vazgeçeceğim. Belki o zaman... Bu andan itibaren üyelerimden nefret etmeyi kesebilirsiniz. Ben sorumlu bir lider olamadım. Yıllarca beni çok seven ve zirveye layık gören sizler, bugün bunu bırakmamı istiyorsunuz. Öyle yapacağım. Artık Irene yok."

Mikrofonu tamamen çıkartırken önce bir dizimi indirdim yere. Bunu yapmak çok zordu. Bir hiç uğruna böyle şeye maruz kalmak. Yine de yapmalıydım. Dört üyem için diz çökmeliyim.

"Özür dilerim, kızlarım."

Başım, az önce dans ettiğim zemine değerken gözyaşlarım asla dinmeyecek gibi süzülüyordu yanaklarımdan.