morg

49 5 1
                                    

gözlerimi açtığımda hastanenin iğrenç kokusu burnuma doldu. Her yer bembeyazdı odaya renk katan tek şey sarı perdelerdi.Dur biraz neden burdayım? enson hatırladığım şey,

Kahretsin,kaza

lanet olsun o an gözlerimin önüne gelince korkuyla sarsıldum.

Pekiya ailem? Ben bunları düşünürken içeri hemşire girdi.

-Öncelikle geçmiş olsun yağmur hanım kazayı çok küçük sıyrıklarla atlatmışsınız. Doğrusu bubir mucize.işlemlerinizi hallettikten sonra teyzeniz ve amcanız sizi alm aya gelicektir 

okunuşuyadu bunu görü yodum ancak sesler çok boğuktu aklımda sadice ailem vardı sustuğunu anlayınca korku ve heyecanla karışık bir şekilde

-ailem nerde?

-bakın yağmur hanım dinlenmeniz ge.....

yataktan hızla fırladım yakasına yapıştım ve sözünü keserek

-kapa çeneni lanet olası sana ailem nerde dedim !

-lütfen sakin olu...

-bana cevap ver!!

Cidden küçükken kaçırıldıktan sonra ilkdefe bukadar sinirli ve kabaydım.Hemşire ürkek bakışlarla

-ya,yarım saat önce morga kaldırıldılar.

-N,ne ha,hangi morg nediyosun lan sen!

-hanfendi kaza sonucu aileniz ve şöförünüz öldü.......morguna kaldırıldılar teyzeniz gil işlemler için oraya gitti.

hemşireyi ittiğim gibi üstümdeki beyaz kanlı elbisemle çikışa doğru koşmaya başladım arkamdan bağırarak bir şeyler söylüyordu ama duymuyordum yalan söylüyordu.bana beni sevdiklerini söylemişlerdi seven sevdiğini bırakmazdıki. ama korkuyordum deliler gibi korkuyordum. dışarda bisikletlervardı hemen birisini aldım ve hiç olmadığı kadar hızlı surmeye başladım.

söylediği morgu biliyordum dedem öldüğündede o morga götürülmuştü.Çok uzak deyil 10 dakikaya varırdım.

.

.

                                                              10 DAKİKA SONRA


Hemen içeri daldım ve görevlinin yanına gittim bana 234 numaralı kapıyı  gösterdi kapıyı açtığımda teyzem,eniştem ve ceren karşımda ve yandada 3 tane sedye vardı üzerleyi beyaz çar şafla örtülüydü. teyzem beni görünce ağlamaklı sesiyle

-yağmur

dedi kalbim çok hızlıatıyordu göğüs kafesimi param parça eden bir acı vardı

yavaş ve ürkek adımlarla sedyelerin yanına gittim çarşafları kaldıracaktım ancak elim titriyordu açamayınca kısık bir sesle açın dedim kise kımıldamıyınca benim bile korktuğum yüksek bir sesle 

-size açın şunu dedim!!! 

korkmuş olucaklarki ceren gelip örtülerikaldırdı 

vebev daha fazla dayanamayıp bayıldım

kulaklarıma en son deyen ses teyzemin yağmur diye bağrışı vede eniştemin beni tutması oldu

benim kabusumHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin