Gece olmuş yıldızlar gök yüzünün farklı bölgelerine saçılmış benim gibi kırık kalpleri onarmaya çalışıyorduyavaşçana ağaçtan aşşağı indim ve nehrin kıyısına geçtim.nehrin ruhumu okşıyan sesine bıraktım kendimi ve bir çıtırtıyla araladım gözlerimi. buna inanamıyorum bu oydu!
GEÇMİŞ!...
Küçükken gene ağacın tepesinde oturduğum sır dengemi kaybettim ve hızla düşmeye başladım tuhafdırkı yumuşak bir şeyin üstüne düşmütüm asırada şoktan bayılmıştım en son gördüğüm şey alev alev yanan o çakıl gözlerdi !
ŞİMDİKİ ZAMAN !..
O zaman uyandığımda ona bir ad bilae vermiştim ancak onu bir daha hiç görememiştim.
nihayet , nihayet şuan burdaydı karşımda ve yine o alev alev yanan çakıl gözleriyle bana bakıyordu!...
