Niall pov.
Ik slik en ik hoor louis de trap af stormen, eerst de harde voetstappen, dan de voordeur die dicht slaat. Ik slik en sta stil voor lola's kamer deur. Mijn hand leg ik op de koude klink, langzaam kruipt er kippenvel over mijn lichaam. Ik klop zachtjes op de deur, geen geluid. Ik klop nog eens, geen geluid. Ik frons en doe de klink voorzichtig omlaag. 'Ga weg' hoor ik een gebroken stem zeggen en voordat ik de deur open heb gedaan duwt degene aan de andere kant hem al dicht. 'Lol ik wil met je praten' zeg ik en ik druk mijn oor tegen de deur. 'Ik k-kan nu niet praten g-ga weg' zegt dezelfde stem weer, het klinkt niet meer zoals lola altijd klonk, het klinkt nu meer kill, koud, gebroken.. 'Lol please' zeg ik en ik klop nog een keer op de deur, geen geluid. 'Lol?' Vraag ik en ik geef een ruk aan de klinkt, ze heeft hem geblokkeerd. 'Lol doe de deur open!' Zeg ik, maar dit keer klinkt het bezorgd. Een pijnlijke kreun dreunt uit haar kamer. 'Lol!' schreeuw ik en ik duw tegen de deur aan. 'Lol doe open nu!!!' Schreeuw ik bezorgd, ik kan er echt niet tegen om haar niet te zien. Ik kan er niet tegen als ze leid, als ze leid in stilte, want ze laat het nooit merken, ze laat het nooit merken als ze pijn heeft, of zich kut voelt, ik háát het. 'Lol ik meen open nú metéén die deur!' Roep ik en ik sla hard tegen de deur aan. 'Lol come on!' Ik besluit het anders aan te pakken. Ik loop naar de zolder toe en zoek in de gereedschapskist. Ik gooi alles opzij en vind eindelijk wat ik vinden wou. ik stommel weer naar benden en ineens staat liam daar. 'Niall? Wat is er? Ik hoorde geschreeuw en gestommel' zegt hij en ik schud mijn hoofd 'ik vertel later alles maar nu moeten we de deur van lola's kamer open krijgen!' Roep ik en liam geeft een ruk aan de klink, ineens gaat de deur open, he? Die ging niet open toch. 'Niall de volgende keer moet je gewoon de klink omlaag doen' grinnikt hij. 'Het is niet grappig!' Zeg ik bezorgd en ik storm lola's kamer binnen. 'Lol? LOL!' Roep ik en ik kijk zoekend haar kamer rond, waar is ze?
Lola pov.
Ik land voorzichtig op het dak en klim via de regenpijp omlaag. Ik zucht opgelucht als ik heel aankom en ren zo hard als ik kan het bos in. Mijn gezicht is dik en rood, louis had me nog nooit geslagen.. Ik voel weer tranen opwellen en ren nog harder door het bos, opzoek naar niks. Ik ren en ren en ren, maar het lijkt alsof ik overal waar ik loop al geweest ben, het lijkt alsof er geen uitweg is. Ik ben uitgeput.. Ik besluit heel even te gaan zitten. Ik zucht en leun tegen een boom aan. Ik leg mijn hoofd in mijn handen en snik zachtjes verder. Honderden vragen spoken door mijn hoofd rond, waarom slaat louis me? Waarom krijg ik zo'n raar gevoel als ik bij niall ben? Waarom denkt louis dat ik verliefd ben? Hoe zou het voelen om verliefd te zijn? Allemaal vragen zonder antwoorden. Ik schuif mijn mouw omhoog en kijk naar de diepe snee, ik moest het doen, ik kon niet anders, het leek op dat moment de enige uitweg.. Maar niall mag het niet weten, nooit. Ik schrik op als ik voetstappen hoor. Zou het niall zijn? Ik kijk een beetje angstig om me heen en voel mijn hart sneller op en neer kloppen, mi-misschien is het louis wel, h-hij ging ook de deur uit, misschien heeft hij hier wel gewacht op me, om me nogmaals te slaan. Mijn hart begint nu sneller te kloppen en de voetstappen komen dichterbij. Ik kijk geschrokken op als ik voeten zie stoppen, recht voor mijn neus. Ik kijk omhoog en kijk recht in zijn betraande ogen..
Klifhanger ;)
Beetje kort i know :(
VOTE?♥️
COMMENT?♥️
FOLLOW?♥️
