Hayata Dönüş

5. Bölüm - Baş Belası

Marinette'nin Ağzından

Sandalyeden kalkıp kafeyi terketmiştim. Annem ve babamın ölmesinin travmasını daha atlatamadığım için böyle birşey demiştim.
Yani bende bunu kızgın bir şekilde söylediğim için pişmanım.
Ama Adrien'ın iyi birisimi onu bike bilmiyordum.

Bunları düşünürken eve varmıştım bile.
Kapıyı kapatıp odama çıkacakken halam

H- Sen nerdeydin! Sana cenazeden sonra eve geleceğimizi söylemiştim! Odana çık ve yarına kadar odandan çıkma! Akşam yemeği falanda yok!

M- Ama hala..

H- Daha fazla konuşma , çık! Zaten annen baban öldü , başıma dert oldun!

Gerçekten halam böylemi düşünüyordu.. Onun başına dertmi olmuştum. Gözyaşlarım yanaklarımdan yavaş yavaş süzülürken odama çıkıp eşyalarımı topluyordum.
Ona dert oluyorsam bende giderim!

Eşyalarımı bavula koyduktan sonra balkonuma çıktım. Nereden atlayacağımı bilmiyordum. Yapacak birşey yoktu . Atlayacaktım.

Atlamaya çalışırken elim kanamıştı. Ama artık yerdeydim. Bavulumu sürükleyerek caddelerde yürüyor ne yapacağımı düşünüyordum. Ama yanıma bir tane limuzin yanaştı.

C- Aa sen sınıfa yeni gelen ezik kızdın değilmi?

M- E-evet.

C- sokaklara düşmüşsün yazık. Dedi ve gitti. Sarı şaçlı yelloz.

Hala dolanıyordum ve artık çaresizdim. En iyisinin parka gitmek olduğuna karar verdim. Çünkü otel tutacak kadar param yoktu.

Akşam oldu ve parka gelmiştim. Herkes evlerine gitmişti. Tek ben bir bankta oturuyordum. Bende kitap okumaya karar verdim.

***

Artık dayamıyordum . Bu aniden olaylar annem ve babamın ölmesi.. Ve ben hala buradayım. Güçlü bir kız olamıyordum işte.. Ne kadar dayabilirdimki.. Zaten vöyle utangaç , saf bir kızı kim sevebilirki?

Ayağa kalkıp yürümeye başladım. Parktan çıktım ve günün doğmasını izliyordum. Karanlıkta herşey kötü olabilir ama yeni bir gün elbette doğacaktır. Ama benim için herşey karanlık..

Yoldan geçerken bir inşaat görmüştüm. Gökdelen yapıyorlardı.
Evet.. Ne yapacağımı biliyorsunuz..
Merdivenleri ağlayarak bir şekilde çıktım. Ama sanki takip ediliyormuş gibi hissediyordum.
En üst kata çıkınca  aşşagı doğru baktım. Baya yüksekti. En uç kısıma gelmiştim. Adım atsam düşcektim. Doğru bir şeçimdi. Dünya benim için artık bir boşluktan başka hiçbirşeydi. Ve artık zamanı gelmişti.

M- Anne , baba , yanınıza geliyorum...

Eveeet . Baya kısa bir bölüm oldu çünkü . Çok geç yazdım. Şuan saat gece 12.30 . Yazılılarım vardı , çalışıyordum o yüzden. Ama size söz verdim ve sözümü tutacağım.  Oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin bay bayy😏😏

Merak edin zaaa .😏😏 bu bölümü philosoph_otaku ' ya adıyorum 😏😏