ฉันนี้เป็นวันที่สามแล้วสินะที่ฉันไปร.ร.ฉันตื่นขึ้นมากำลังจะไปร.ร.แต่ฉันลงไปข้างล่างเห็นใครบางคนที่ฉันไม่อยากเห็นมากที่สุดในโลก(เวอร์ไป)แล้วนายเนี่ยมาได้ไงว่ะ"แม่ค่ะนี่มันอะไรกัน"เออลืมบแกคือว่าฉันมาอยุ่ที่บ้านฉันแล้วจร้า"อะไรจร้า""ก็......"ฉันมองไปหานายบัตเตอร์"อ้อ...บัตเตอร์แม่เค้าฝากไว้กับแม่นะจ้ะแม่เค้าไปทำธุระที่ต่างประเทศ""แล้วทำไมต้องบ้านเราละค่ะ""ก็....แม่ของบัตเตอร์เป็นเพื่อนสนิทกันตั้งแต่ตอนแม่ยังเด็กจ้ะแล้วเค้าก็ไว้ใจแม่ที่สุดว่าจะดูแลลูกของเค้าดีจ้ะ""ค่ะ..."เฮ้อ...เซ้งแต่เช้าเลยค่ะพี่น้อง "มากินข้าวมา""ค่ะ"กินข้าวเสร็จฉันก็ไปร.ร.พร้อมนายบัตเตอร์ ระหว่างทาง "เธออยู่ห้องไรหรอ""ห้อง....."ฉันยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์"ห้อง....ไม่บอก แบร่...ไปล่ะถึงแล้ว""เดี๋ยว...."ฉันไม่สนล่ะไปก่อนล่ะกัน ฉันมาถึงห้องก็เห็นพวกยัยอเมซนั้นเหงานอนอยุ่โต๊ะตัวเอง"แฮร่หวัดดี""อืม หวัดดี"เป็นอะไรของพวกมันว่ะ"เอ้ย พวกแกเป็นไรเนี่ยเหงาเชียวเมื้อคืนไม่ได้นอนหหรอ""ไม่"พร้อมกันเลย ไปทำอะไรมาทำไมไม่ได้นอนว่ะ"อ้าว ทำไมไม่นอนล่ะไปทำอะไรมาถึงไม่นอนอย่าบอกน่ะว่า""ว่า..."พร้อมกันอีกแล้วแถมยังมองสายตาอัมหิตอีกไม่บอกดีกว่า"ไม่มีไรหรอก 5555"พวกมันหน้าเวอร์เลยมีความสุขว่ะ"แกๆๆๆๆๆๆๆแกตาย"ยัยอเมซวิ่งไล่ฉันจนฉันต้องวิ่งออกไปข้างนอกห้องละฉันก็ไปซนกับคนๆหนึ่งอย่างแรง"โอ้ย"ฉันกับเขาร้องด้วยความเจ็บปวด"นี่เธอบ้าหรือไงมาวิ่งไล่กันอยุ่อาคารเรียนเนี่ย""แล้ว...."ฉันหันหน้าไปพูดกับนายที่ซนเมื่อตะกี้ นาย.....บัตเตอร์"นี่เธอเองหรอไม่นึกเลยนะว่าจะมาเจอกันที่นี้""ไม่เจอกันที่นี่จะเจอกันที่ใหนล่ะถามแปลก ไม่ดีกว่าขี้เกียจคนกับคนไม่หล่อ"และแบ้วฉันก็เดินเข้าห้องไป
