The darkness inside

Proloog

Ik loop door een donkere hal. Opeens uit het niets verschijnen mijn ouders voor me.

"Mam, pap!" schreeuw ik uit blijfschap. Ze glimlachen, alsof ze nog een heel leven voor zich hebben. Lynn staat er ook bij. Het was net zoals die keer dat we kerst vierden, we hadden geen zorgen.

Plotseling vliegt de deur open en twee ijsblauwe ogen lichten op. Het is Damian, hij grijnst breed en houd zijn mes stevig vast.

"Zo Alex, is het gezellig met je familie?" Hij loopt dreigend naar me toe en houdt het metaal tegen mijn keel. "Ben je klaar om dood te gaan?"

Ik kijk hem bang aan. Hij drukt het mes nog iets harder tegen mijn keel, maar draait zich op het laatste moment om. In een beweging haalt hij Lynn en mijn ouders neer. Ze ademen niet meer en het bloed stroomt als kleine rivieren uit hun lichamen terwijl ze in de leegte kijken.

"Nee. Nee! Kom terug! Jullie kunnen niet zonaar doodgaan!" Snikkend kniel ik naast Lynns dode lichaam neer.

Mijn ogen vliegen open en zie Lynn naast me zitten.

"Je huilde weer in je slaap," fluistert ze in mijn oor. Ze trekt me in een knuffel. "Ga maar slapen, morgen begint school."

Ik knik, maar wanneer ze weg is doe ik mijn ogen niet dicht. Ik wil niet slapen, want de nachtmerries komen altijd terug.

<><><><><>

Hey, I'm back bitchaas

Hoofdstukken zijn langer dan dit, so don't worry

Margaux uit...

Xxx Me☄☠💙