Daar stond ik dan weer terug op het ROC. Na dat ik er een jaar tussen uit ben geweest.
Ik trok mijn rok goed en bekeek mezelf nog even in de spiegel. Snel verliet ik het toilet en liep met tegenzin naar het lokaal waar ik moest zijn. Het lokaal zat al aardig vol en het leek erop dat ik weer eens als laatste binnen kwam lopen. Terwijl ik naar binnen liep voelde ik alle ogen op mij gericht. 'Goeie middag, neem plaats.' Zei de docent. Ik schonk haar een snelle glimlach en naam plaats aan een tafel naast een Turkse jonge.
'Ik geloof dat iedereen er al is. ik zal mezelf wel even voorstellen. Ik ben Sanne van der Wiel en ik ben jullie mentor dit jaar...' Nadat Sanne zich had voorgesteld waren wij aan de beurt. Ze keek me aan 'begin jij? Vertel wat over je zelf.'
'Nou ik ben Farah ik ben 19 jaar oud. Ik heb een jongere zusje, drie broers en een zus. Ik heb voor deze opleiding gekozen, omdat ik mensen graag wil helpen in de maatschappij.'
'Dankjewel Farah. Buurman stel je zelf voor!' Zei ze en keek naar de jonge naast me.
'Ik ben Appie en ben 22 jaar oud....'
Na een lange dag was ik eindelijk vrij. Ik had nog geen meiden uit de klas gesproken. Ik zat de hele tijd met Appie en Nassim een Marokkaanse jonge van 20 jaar oud. Beide zagen ze er goed uit.
Met z'n drieën liepen we de school uit en namen plaats op een bankje. Appie haalde een pakje Marlboro uit zijn jaszak en stak een sigaret op. 'rook je?' vroeg hij en bood me het pakje vragend aan. 'ja maar niet hier.' Zei ik. 'Zullen we daar roken?' vroeg hij terwijl hij wees naar een plek achter de school waar niemand was. Ik knikte en liep met hun mee. We rookte onze sigaret en pratte wat bij.
Ik liep naar huis toe toen mijn telefoon ineens over ging ik keek op het scherm en zag een anoniem oproep en drukte hem weg. Nadat die nog drie keer over ging nam ik uiteindelijk toch op.
Farah: hallo?
Anoniem: ben jij Farah?
Farah: ja met wie spreek ik?
Anoniem: Farah ik ben Anis een goede vriend van je broer Nasser. Luister hij is even een paar dagen weg ik bel om even te zeggen dat jullie je geen zorgen hoeven te maken.
Farah: hoe bedoel je paar dagen weg geen zorgen? Waar is hij?
Anoniem: mohiem maak je geen zorgen hij heeft het druk.
Farah:..
Hij drukte me weg zonder dat hij me liet uitpraten. Anis? Wie was dat vroeg ik me zelf af. Snel nam ik afscheid van de jongens en liep met grote passen richting het station. Ik belde meteen Fikri op mijn andere broer en vertelde hem over de telefoon gesprek.
