Gidişin çaresizliğimdi...
Acizliğiydi kelimelerimin
Yokluğundu ellerimi değilde yüreğimi buz kestiren
Birkez değil binlerce kez saplandı yüreğime giderken attığın o son adım
Ellerini bir kez olsun daha tutamayışım acıttı içimi en çokta
Sensizliğimdi...Umutsuzluğumdu yüreğinin yüreğimden ayrılışı
Sessizliğindi sırça kalbimi tuzbuz eden
Mutsuzluğumdu...Ardından defalarca haykırdı gönlüm "GİTME"
Duy/a/madın....
Yokoluşumdu sanki , hayata veda eder gibi veda etti tüm hayallerim
Solgun bakışlarım , dizleri üstüne çökmüş sancıyan ruhum
Ve sonrası...Şizofrenik bir ben bıraktın senden geriye
Öyle işte...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Anlatamadıklarım
PoetryKim bilir belki birgün yağmur yağar sonra bütün mevsim bahar olur.. Kim bilir belki de çok uzakta değildir hayat , en güzel günler bizimle olur...
